Ik zal het maar eerlijk zeggen: over Nederlandse bands wil ik altijd het liefst juichende recensies schrijven. Gewoon, omdat ik het ze zo gun. Ik bedoel, uit België komen ook een hoop hartstikke goeie bands, die soms zelfs internationaal doorbreken, dus waarom zouden wij dat in Nederland niet kunnen? Met een hoes die wel wat weg heeft van Tool‘s Undertow zijn de verwachtingen direct hooggespannen. De band van Patrick Oxsener en de zijnen maakt muziek die een kruising is tussen ouderwetse Amerikaanse rock, wat modernere indierock en hier en daar wat symfonische invloeden. Met nummers die heel niet slecht zijn, maar tegelijkertijd ook niet blijven hangen, laat staan memorabel zijn. Ze zijn weliswaar gevarieerd, met goede gitaarriffs en strakke drums, maar ook zeer gemiddelde melodieën. Uitzonderingen daargelaten, zoals in “Sugar In The Tank” en de ontroerend mooie afsluiter “Break Down”. Al met al haalt Blind Spot wel degelijk een ‘voldoende’, maar nog geen ‘goed’. Een goed album zal er waarschijnlijk pas voor zorgen dat deze band zal doorbreken, in elk geval nationaal. Misschien de vervolgplaat? De potentie is er, nu even het bescheiden jasje van zich af schudden en zorgen dat de opvolger ‘on-Nederlands goed’ wordt.
mij=Eigen Beheer