Hudson Mohawke – Butter

Zo. Het is januari, alle jaarlijstjes van 2009 staan overal op je te wachten en dan is de vraag: wat was er nou echt goed vorig jaar? Ik heb nog lang niet alles gehoord. Zo heb ik pas onlangs artiesten als Clark en Nosaj Thing ontdekt. Op elektronisch gebied viel de oogst bij het platenlabel Warp, dat al jaren als trendsettend geldt op het gebied van nieuwe elektronische muziek, me eerlijk gezegd tegen. Ter gelegenheid van Warps twintigjarig bestaan kwamen er nota bene een heleboel dure en best goede verzamelaars uit. Maar met kerst was er opeens weer een ‘Warp 2010’-compilatie met recente nummers voor vijf euro, die her en der werd afgekraakt. Kortom, chaos troef. Natuurlijk is het sowieso hit or miss met experimentele muziek. Zo begrijp ik bijvoorbeeld niks van de Schot Hudson Mohawke, die bij Warp debuteerde met de bithop-plaat Butter. En die staat me toch in een hoop jaarlijstjes… Toegegeven, Mohawke is technisch interessant als hij instrumentaal doet: hij pakt allerlei ultrakorte samples en voegt die samen tot een melodielijn alsof het noten zijn, bijvoorbeeld in het hypernerveuze maar knappe “Gluetooth”. Helaas moet je daar dan een hele hiphopplaat omheen denken, inclusief rap en rapzang eroverheen en zelfs een enkele Charlie the Unicorn-achtige skit ertussendoor. En hiphop is mijn genre niet. Bij tijd en wijle zijn de vocalen bovendien precies zo slijmerig als je vreest. Ik kwam er niet doorheen, en ik ben er toch behoorlijk vaak aan begonnen. Laat ik het dus zo zeggen: het is uitstekend materiaal om te remixen…

mij=Warp / V2