Madensuyu

Magisch, zo beschrijft gitarist Stijn van Madensuyu de samenwerking met drummer en medebandlid Pieter Jan, oftewel PJ. ‘Muzikaal klikt het gewoon. Pieter Jan vult mij perfect aan en andersom. Het is echt een magie. Zolang we dat kunnen nastreven en ook werkelijk ervaren, blijven we Madensuyu.’ PJ beaamt dat. ‘We hebben erg geluk gehad. Muziek is een expressie en je moet elkaar begrijpen op dat vlak.’ Stijn: ‘Het is zoiets kostbaars en schoon, dat je met weinig woorden zoveel kunt zeggen. Die vriendschap is ontstaan door samen muziek te maken, maar opvallend genoeg is er buiten de muziek om weinig contact. Onze vriendschap ligt echt in het muzikaal begrijpen van elkaar. Als we niet echt spelen of repeteren, dan zien we elkaar niet echt veel.’ PJ: ‘Hij gaat ook naar een ander café dan ik.’

Deze muzikale vriendschap van de twee dertigers gaat vele jaren terug, naar de middelbare school om precies te zijn. Op de achterbank op weg naar school ontdekten ze hun gedeelde voorkeur voor bands als de Pixies, Nirvana, Ministry, Butthole Surfers, Pavement en The Velvet Underground. ‘Die muziek, dat is de eerste klik geweest. We gingen naar dezelfde school en de moeder van Stijn bracht ons met de auto. Stijn liet dan cassettebandjes horen met daarop allemaal nummers die ik ook al op plaat had gekocht,’ herinnert Pieter Jan zich.
Niet lang daarna begon het duo met repeteren. ‘We zijn Madensuyu begonnen in 1992. Stijn had een gitaar gekocht en ik drumde maar wat op stoelen en pannen. Stijn heeft mij toen gepusht om een drumstel te kopen,’ vertelt PJ. Vrijwel meteen is de band begonnen met schrijven van eigen nummers. ‘Dat is eigenlijk van de eerste dag de insteek geweest. Ik denk dat we in al die jaren dat we spelen twee covers hebben gedaan. Dat was tijdens de eerste vier repetities,’ zegt Stijn over de begintijd van de band.

mij=Interview: Reinier. Foto's: Reinier
Verhaal van A tot Z
Inmiddels heeft Madensuyu twee albums op hun naam staan, A Field Between uit 2006 en het afgelopen jaar verschenen D Is Done. Het duo is wat albums opnemen betreft van de oude stempel, ze streven er naar een album af te leveren dat als entiteit kan worden beschouwd, aldus Stijn. 'We werken altijd met een verhaallijn. We willen echt nog albums maken, met een verhaal van A tot Z. We mikken niet op drie hits of zo.' Het verhaal van het album zit hem niet zozeer in de teksten als in de emotie en energie in de muziek. Stijn: 'Tekst is eigenlijk altijd inferieur geweest aan emotie en muziek. Daarom gaat het meer om de klanken en niet om de betekenis, al zit er wel een betekenis in. Zeker. Maar die is zodanig gereduceerd tot het echt pure, het noodzakelijke. We schrappen alle dingen die overbodig zijn.' Ook muzikaal gezien ontdoet Madensuyu de nummers van alle overbodige zaken. 'We werken niet echt met een refrein en couplet structuur. Het is gewoon een flow, maar we werken er wel keihard aan een bepaalde consistentie te geven,' licht Stijn de manier van werken toe.
Madensuyu gaat niet over een nacht ijs bij het schrijven van nummers. Er wordt net zo lang geschaafd aan een nummer tot het precies is zoals ze het willen hebben. 'We zijn pas tevreden als we beiden een nummer echt goed vinden. We hebben voor D is Done negen of tien nummers geschreven, maar wij vinden die echt allemaal steengoed,' verklaart PJ. 'Je moet die nummers ook keer op keer live spelen. De laatste plaat hebben we nu al tachtig keer gespeeld en echt elke keer is dat terug naar die emotie of dat gevoel waarmee we het gemaakt hebben,' vertelt de drummer. 'Die liedjes zitten in onze vezels, dan kun je dat gevoel blijven oproepen. De dag dat we beiden op ons horloge kijken voor een optreden van ‘kunnen we al bijna naar huis?', dan hoeft het echt niet meer,' voegt Stijn er aan toe.

Rampenscenario
De band weet in Nederland aardig wat zieltjes te winnen. Daar hadden de Belgen wel op gehoopt, maar niet verwacht. Ze hadden bij de release geen idee hoe het album zou worden ontvangen en waren op het ergste voorbereid. Daarom hadden Stijn en PJ bedacht om op bijzondere en ongebruikelijke locaties te spelen, om er op die manier toch maar het beste van te maken.
'We hadden echt een rampenscenario in ons hoofd, want we hadden geen idee hoe de plaat onthaald zou worden. Of dat we tout court zouden kunnen spelen. Daarom hebben we onze podium set up mobiel gemaakt, zodat we op leuke locaties konden spelen waar gewoonlijk geen optredens plaatsvinden en mensen normaal nooit komen,' aldus Stijn.
'Onze cd presentatie was langs de rivier de Lei, net buiten Gent. Mensen wisten alleen via via waar we zouden spelen. Zonder grote promotiecampagne kwam daar 150 man op af,' vertelt PJ met gepaste trots.

Collapsing Stories
De band steekt er veel energie in om iets bijzonders van de optredens te maken en om op andere manieren een nieuw publiek te bereiken. Zo zijn de Gentenaren een samenwerking aangegaan met beelden kunstenaar Jan Mast die een fotoboek heeft gemaakt geïnspireerd door D is Done. 'Op basis van die foto's heeft hij een film gemaakt, Collapsing Stories. Af en toe gebruiken we deze: de film wordt op groot scherm vertoond en wij spelen dan live mee. Dat is voor een heel ander publiek en dat is in een heel ander circuit ook. Het is nog heel pril, maar het is tof, om nu na een jaar met deze plaat te hebben gespeeld een ander spoor te volgen,' vertelt PJ enthousiast over dit nieuwe project. Stijn valt hem bij: 'Het leuke is dat de aandacht niet op ons is gericht. Dat is leuk omdat we dan terug kunnen gaan naar de essentie van die nummers. We brengen ze zoals we ze echt bedoeld hebben.'
De komende maanden staan er nog meer optredens op het programma, maar het repetitiehok trekt ook weer, aldus Stijn. 'We zijn van plan nog veel te spelen dit voorjaar, maar de goesting om nieuwe dingen te maken is bij ons beiden zo groot, dat we nee gaan zeggen tegen optredens. We willen dan drie maanden intensief aan nieuw materiaal gaan werken.'