Automatic Sam / OIIO

Afgelopen nacht kwam Pieter Holkenborg, de zanger van Automatic Sam, ons aller Stonehead tegen in de NDRGRND in Nijmegen. Hij vroeg hem waarom er nog geen stukje op File Under stond van hun album Hot Foot Oil. Nou, daar was een redelijk goede reden voor: in december stond er op hun MySpace-site dat Hot Foot Oil bijna uitverkocht was. Nou blijk ik destijds niet helemaal goed gelezen te hebben, want Hot Foot Oil verschijnt dit jaar ook nog op vinyl. Bovendien trekken ze met hun maten van Shaking Godspeed binnenkort Europa door om her en der zalen onveilig te maken. Dat zijn twee goede excuses om alsnog een stukje te wijden aan het debuutalbum van deze Achterhoekers die tegenwoordig Nijmegen als uitvalsbasis hebben. Dat ze dit nadrukkelijk noemen is ook niet zo raar, want Nijmegen heeft de laatste tijd bewezen een donderssterke rockstad te zijn met De Staat, Black Bottle Riot en Shaking Godspeed. En daartussen kan Automatic Sam makkelijk mee. De cd Hot Foot Oil telt maar zes nummers, maar de tracks zijn zo lekker uitgesponnen (met het afsluitende “When She Starts Singing” dat richting het kwartier gaat en de toptrack is van dit album) dat de normale cd-lengte van drie kwartier toch nog bijna gehaald wordt. Door hun basis van eigenwijze rauwe hardrock met machtige riffs mengen ze stoner en psychedelica en vuige blues. Dat levert ze niet de originaliteitsprijs op, maar de inzet en uitvoering in de songs compenseert dit met speels gemak. Want voor een track als het lekker bokkige “Gimme Something” verdienen ze alle lof.
En nu we toch in het Nijmeegse stadje N. zijn, nog maar een bandje uit die hoek, ook al kun je hun stijl niet eens rock noemen. Vorig jaar maakte de jonge band OIIO zijn debuut op Habana, de Affaire-locatie aan de noordelijke zijde van de Waal die dit jaar dreigt te verdwijnen. Het was de ideale plek voor deze groep, want OIIO maakt bijna geheel akoestische gitaarmuziek (met percussie en een zangeres) die nergens agressief of groots aangezet wordt. Het moet dus niet al te rumoerig zijn, en dat soort plekken zijn in de Vierdaagseweek dungezaaid in Nijmegen-centrum… Joni van der Leeuw en Timo Pisart, die samen de songs op deze onlangs verschenen debuut-cd schreven, passen keurig in het rijtje mooie gitaarjongens als Awkward I, Lucky Fonz III, Kim Janssen en Marten de Paepe – maar bij het studentikozere OIIO krijg je er dus meteen twee tegelijk. Open is een mooi verzorgd, consistent album geworden waarop best wat te genieten valt, maar net als bij de voornoemde acts is het gevaar dat het aanwezige talent verdrinkt in liedjes die net iets te gezellig of zelfs gemakzuchtig worden, zoals hier het wat gerekte “Catching Waves”. Grappig zijn daarentegen juist de ultrakorte single “I’m here” en spaarzame freakouts als het instrumentale stuk in het meeklapbare “Golden Mountains”. Met wat meer afwisseling kan OIIO de luisteraar �cht gaan raken.

mij=Eigen Beheer & Elektrograph / Bertus