Dat Daisy Cools al eens een album uitbracht zal de meesten ontgaan zijn. Het in 2006 uitgebrachte Soultraffic is nauwelijks opgepikt. Op zich was dat best zonde, want ik heb Daisy wel eens zien optreden en met haar dromerige stem kan ze je soms goed pakken. Sinds een tijdje is haar tweede album The Secrets We Kept uit en met dit muzikale wapenfeit is Daisy misschien een stapje dichter bij nederfaam. Met “Love Be Late” heeft ze in ieder geval al een pracht van een tearjerker op haar naam gezet. Het valt me bij het beluisteren van dit album op dat er in de langzame nummers meer ruimte is voor Daisy’s vocale kwaliteiten. “My Savior, She” is hier zo’n mooi voorbeeld van. Wel jammer dat veel van de liedjes je het gevoel geven dat je ze al eens hebt gehoord. Bij Stevie Ann bijvoorbeeld. Of Laura Jansen. En eerlijkheid gebiedt te zeggen dat zij dat ook wat beter doen. In dit album zit namelijk vrij weinig spanning, het is vooral wat braafjes. Ook heeft bijvoorbeeld “Save Another Life” veel weg van Charlie D�e. Niet zo gek als je beseft dat dit album voor het leeuwendeel is ingespeeld en is geproduceerd door Chris Grem, tevens stuwende kracht achter Charlie. Maar de zuivere productie neemt helaas niet weg dat er meer uitgehaald kon worden. Mij doet The Secrets We Kept net iets te gewoontjes en vooral te zoet aan, en ik twijfel daarom of Nederland er echt voor zal vallen. Dat de ambitie er is, is gelukkig te horen. Ik adviseer dan ook van het veilige af te stappen en misschien eens helemaal los te gaan. Dan komt het bij een volgend album vast wel goed.
mij=Soultrafffic/Rough Trade