Jeff Scott Soto kwam voor het eerst in mijn blikveld met Yngwie Malmsteens debuutalbum Rising Force, waarop hij erin slaagde op te vallen tussen het alom aanwezige gitaristische stuntwerk van de naamgever. Sindsdien ontspon zich een carriëere die weinig beperkingen kende. Van soul tot AOR, van funk tot metal, Soto bleek alles aan te kunnen. Of het nu onder zijn eigen naam was, met Malmsteen, Talisman, Soul SirkUS of Journey, of in een project als W.E.T., de zang was altijd van hoog niveau. Die veelzijdigheid is te horen op de live-dubbelaar “One Night In Madrid”. Al die stijlen blijken bovendien uitstekend bij elkaar te passen, ook al is de funk nooit ver weg. De namen van de muzikanten Jorge Salan en BJ (beiden gitaar), Fernando Mainer (bas) and Edu (drums) zeiden me eerlijk gezegd niet zoveel, maar op deze plaat – waarop JSS vertelt dat ze op dat moment drie weken samenspelen – komen de songs volledig tot hun recht en blijken de heren even veelzijdig als het heerschap dat ze begeleiden. Soms is er wel erg lelijk geknipt tussen de songs (zoals voor “Eyes of Love”), maar zodra de muziek begint is dat meteen vergeten. Er is niet geprobeerd een greatest hits-set samen te stellen, ook al komen er wel dingen voorbij als Seal‘s “Crazy” (in deze versie eindelijk verlost van de al te kleffe soul in het origineel), solospots voor Salan en Edu, een pianomedley en geintjes als een ‘Iron Maiden-ending’ bij “Testify”. Het slot is een twaalf minuten durende “Funky Jam” met – houd u vast – “We Will Rock You”, “I Love Rock & Roll”, “Play That Funky Music”, “Jungle Boogie”, “The Roof Is On Fire”, “Brick House”, “Shake Your Booty”, “Kung Fu Fighting”, “Yo Baby Yo”, “Macho Man”, “The Right Stuff”, “Ice Ice Baby”, “Stayin’ Alive”, “Another One Bites The Dust” en “Walk This Way”. JSS en zijn band speelden waar ze zin in hadden, en dat is te merken. Ik ken heel wat prima albums van de man, maar deze staat voorlopig bovenaan. Na bijna 2,5 uur JSS zou ik dit album zo nog een keer kunnen beluisteren…
mij=Frontiers / Rough Trade