Wig Wam met Non Stop Rock And Roll. Originaliteit is duidelijk niet het sterkste punt van deze Noren. Opener “Do You Wanna Taste It” versterkt dat gevoel nog eens, met een stamper ergens tussen Mötley Crüe en Scorpions. Maar ik denk dat deze Noren zich ook niet zo bekommerd hebben om originaliteit en zich hebben geconcentreerd op de uitvoering. En daarin zijn ze verdomd goed geslaagd. Deze voormalige deelnemers aan het Eurovisie Songfestival (2005) hebben gezorgd voor negen akelig catchy deuntjes, die aan alle vereisten van de glamrock voldoen, maar een breder publiek kunnen trekken omdat de gitaren lekker vol zijn ingemixt. De songs zijn daardoor, met koortjes en al, heerlijk stevige rockers geworden. Dit is weer zo’n Scandinavische band die misschien niet de meest originele is, maar waar dat er werkelijk geen fluit toe doet omdat de composities en uitvoering simpelweg grote klasse zijn. Met “Man In The Moon” en “From Here” zijn er twee prima ballads, de andere zeven songs zijn recht-zo-die-gaat-stampers. Ze zijn zo verstandig geweest na negen nummers op te houden, waardoor je ook na die negen nummers eigenlijk nog meer zou willen horen. Na TNT, House Of Shakira en The Poodles hebben we hier weer een Scandinavisch pretpakket in de melodieuze rock: Wig Wam.
mij=Frontiers