Dutch Rare Folk heette de cd waarop ik voor het eerst van Anneke Konings hoorde. Tussen andere, meer en minder terecht vergeten Nederlandse muzikanten die in de jaren zeventig en tachtig folk speelden. Het merendeel van die bands en acts waren ongetwijfeld in de folkscene bekend, maar bleven daarbuiten volkomen onbekend. Met Anneke Konings was iets anders aan de hand. Optredens bij Willem Duys’ veelbekeken tv-programma Voor de Vuist Weg, talentenjachten en – na de Nederlandstalige debuutsingle “De Heilige Koe” – een contract voor een Engelstalig album, Feelings. Nog weer een paar jaar later verschijnt de lp Tussen zon en maan. Maar doorgebroken is ze desondanks nooit. We hebben het hier over de jaren zeventig. Folk betekende langharige hippies, met brave stemmen, brave akoestische instrumenten en suffe liedjes. Althans, tot voor kort. Nu freakfolk de weg geplaveid heeft voor een nieuwe waardering van dit soort muziek, wordt een compilatie van haar twee platen van opnieuw uitgebracht. En dat is niet voor niets. Want haar liedjes zijn inventief, haar voorzichtige, soms wat tastende stem past perfect bij haar muziek die soms losjes is als bij Melanie, soms serieus als bij Judy Collins. Als ze in het Nederlands zingt, komt het soms wat suf over (rijmdwang!), maar in het Engels klinkt het prima. Niet dat Excalibur een verborgen grootmeester ontdekt heeft, maar wel een vergeten talent dat wellicht de tijdgeest weer mee heeft.
mij=Excalibur / Clearspot