Gonjasufi – A Sufi and a Killer

‘A cosmic headtrip sounding like Screamin’ Jay Hawkins covering MIA, as remixed by Portishead. In a good way’, schreef de Britse krant The Guardian over A Killer and a Sufi. Gonjasufi wordt door dezelfde krant ook omschreven als ‘Electro-Hendrix’. Elders op internet schrijft een anonieme bron: ‘The mad, smokin’ offspring of Captain Beefheart & George Clinton‘. Allemaal moedige, maar vergeefse pogingen om dit album te duiden en daar ga ik me dan maar niet aan wagen. De maar liefst negentien tracks op dit album, alle onder de drie minuten, lopen in stijl en kleur namelijk uiteen en niet zo’n beetje ook. We horen authentieke indianengezangen, jaren ’50 en ’60 exotica, Afrikaanse stemmen met Turkse en Iraanse achtergrondzang, lome triphopgeluiden, psychedelische Stooges-gitaren en sensuele Isaac Hayes-ritmes. Onnavolgbaar ontrafeld en stukgeknipt door producers Flying Lotus, The Gaslamp Killer en Mainframe en vervolgens op DJ Shadow-achtige wijze weer aan elkaar gesmeed. Hier en daar schijnbaar onaf en met (bewuste?) schoonheidsfoutjes, wat bij enkele tracks (“SuzieQ” en het qua lichtvoetigheid afwijkende “She Gone”) enigszins opbreekt, maar alle tracks tezamen vormen uiteindelijk een bevreemdend, maar uiterst coherent geheel. Bovenop al dat moois komt dan die mysterieuze stem van Gonjasufi. Van duister, zwart, soms gemeen rafelig raspend tot zacht en soulvol praatzingend. Gonjasufi alias Sumach Valentine was in de jaren ’90 actief in de hiphop-scene, raakte ernstig verslaafd en vond een uitvlucht in het spirituele. Tijdens een intense yoga-sessie is hij naar eigen zeggen aangeraakt door Jimi Hendrix. Het album gaat over de innerlijke tweestrijd in zijn persoonlijkheid tussen de spirituele Sufi en de kwaadaardige Killer. De bezwerende stem van Gonjasufi en de metaforische teksten geven het album daarmee een ongekende diepte die zich pas na meerdere draaibeurten lijkt te openbaren. De plaat, die op het eerste gehoor overkomt als een kek, eigenzinnig en ultrahip vervolg op DJ Shadows klassieker Endtroducing…, blijkt zich te ontpoppen als een psychologische verkenning van de geest van Gonjasufi met een psychedelische intensiteit van heb ik jou daar. Een bijzondere, persoonlijke ervaring; misschien is dat nog de beste duiding van het meest fascinerende album van het jaar tot nu toe.

mij=Warp / V2