Heerlijk, een bandje dat zich makkelijk laat vastpinnen. Op deze release althans, want het vijftal Denen van Oh No Ono schijnt zich vroeger met electroclash en New Wave te hebben beziggehouden. Alleen van dat tweede genre zijn nog wat restjes overgebleven, met name in “Helplessly Young”. Voor dit nieuwe album werd er door deze top-instrumentalisten, net als Grizzly Bear dat deed, in kerken opgenomen, waar ze klaarblijkelijk het licht zagen. Psychedelische indiepop moest het worden. ‘Hello, hello, are you wandering?’ vraagt men in opener “Eleanor Speaks”. En inderdaad dwalen onze gedachten, richting de Smile-sessies van de Beach Boys. En anders wel naar de mede-Denen van Mew, waarmee ze ook een overduidelijke gelijkenis vertonen. Lekker volle proggy nummers die alle kanten opschieten, met twee cartooneske vocalisten. De ene piept als de zanger van Mercury Rev, de ander geeft in de lagere regionen tegenwicht. Tijdens het intro van “Icicles” dacht ik zelfs even dat de pieper gewoon met studio-tovenarij wat toontjes lager was “gezet”. Dat is niet het geval, maar Oh No Ono is wel een band waar zoiets zonder problemen zou kunnen. Net zoals er na alle krachtpatserij van de eerste helft ineens in het intro van “The Wave Ballet” een even sereen als subliem gospelkoor kan klinken. ‘By the cold water nothing sleeps’. Vervolgens evolueert het liedje alsnog in meer gangbaar Oh No Ono-materiaal en nog een van de mooiste ook, let op die Air-baslijn. Deze mannen weten wat ze doen en ze komen er voor uit: ‘I know the way!’
mij=Leaf / Konkurrent