“Go back, to those gold sounds…”, zo begint de nieuwe verzamelaar van Pavement, de band die in de gloriouze jaren ’90 zo’n beetje de belichaming was van indierock. Echte hits hebben ze nooit gescoord maar de handvol EP’s en de vijf langspelers die ze hebben geproduceerd van 1989 tot 1999 behoren tot de beste achtereenvolgende reeks platen ooit door een band gemaakt. De vraag waarom er uitgerekend nu nog eens een verzamelaar moest komen laat zich ook makkelijk raden: Pavement is op dit moment bezig met een reünietoer (en speelt op 8 mei in Paradiso, alwaar ik bij ben). Ideaal moment voor Matador om nog eens op een rijtje te zetten waarom Pavement ook alweer zo goed was. Eerst nog even de feiten op een rijtje. De plaat bevat 23 nummers, waarvan vijf afkomstig van debuut Slanted And Enchanted, vijf van de bijna-doorbraak Crooked Rain, Crooked Rain, maar twee van fan-favoriet Wowee Zowee, welliefst vier van het ondergewaardeerde Brighten The Corners en slechts eentje van Terror Twilight. De rest zijn een een aantal vroege EP-tracks en een R.E.M. -ode welke op een verzamelaar stond. De tracklist is behoorlijk compleet te noemen, al valt er altijd wat te zeuren over nummers die niet zijn meegenomen (geen “Stop Breathing” en “Major Leagues”? Really?). Als geheel luistert de plaat heerlijk weg, de nummers staan in een niet-chronologische volgorde, waardoor je als luisteraar dwars door de verschillende fases van Pavement heenvliegt. Maakt niet uit, want met indie-krakers als “Cut Your Hair”, “In The Mouth A Desert”, “Gold Soundz”, “Stereo”, “Trigger Cut”, “Grounded”, “Summer Babe”, “Shady Lane”, “Here” en “Embassy Row” (ik kan bijna wel de hele tracklist gaan opnoemen) kun je toch eigenlijk geen slechte plaat maken. Quarantine The Past is al met al een puike verzamelaar, ideaal voor diegenen die kennis willen maken met deze indiehelden, maar ook zeker erg genietbaar voor de fan die alles al in huis heeft
mij=Matador / Munich