Eigenlijk had ik na het eerste nummer wel kunnen stoppen met het beluisteren van dit album want ik was na vier minuten al compleet verkocht. Opener “Stranded” heeft alles wat een perfect nummer moet hebben… sfeervolle pianoklanken aan het begin, een prachtige versnelling naar een melodie die meteen blijft hangen, een refrein met fraaie meerstemmige zang en het mooie zacht-hese stemgeluid van zangeres Anna Persson. Ook de rest van het album biedt veel indiepop pur sang. De onderkoelde zang van Persson is een genot om naar te luisteren en combineert melancholie met een prettig soort positivisme dat vaker te horen is in indiepop uit Zweden, denk maar eens aan een band als Sad Day for Puppets. Veel nummers bevatten sfeervol gearrangeerde strijkers en er is zelfs een verdwaalde klarinet te horen. Tegen het einde wordt het tempo weer wat opgeschroefd met het Ronettes-achtige “Sandy Dunes” en de afsluiter is een prachtige cover van Tobin Sprouts “Small Parade”. Soms lijkt het wel of charmante indiebandjes met leuke zangeresjes van de lopende band rollen in Scandinavië, maar Sambassadeur verdient een zeer eervolle vermelding, vooral dankzij Persson. Topalbum.
Mij=Labrador / Sonic