Onlangs stond in de krant dat de grootste platencollectie ter wereld onverkoopbaar bleek. Een bejaarde man had zijn miljoenen exemplaren tellende verzameling zonder succes aan geluidsarchieven aangeboden. Ik denk dat Roman Bezdyk (met het toepasselijke pseudoniem) er wel een jaar in rond zou kunnen dwalen en als hij het geld toch eens had… Voor zijn debuut Curious Memories grasduinde de sample-tovenaar met gouden handjes door zijn eigen curiosaverzameling. Hij zette het op een knippen en plakken met fragmenten van Bacharach-achtige showorkesten, vogelgeluiden, cheesy soundtracks en andere ‘found sounds’. Deze collagetechniek kent natuurlijk bekende voorgangers als DJ Shadow en The Avalanches en beide zijn dan ook niet ver weg, al geldt dat voor eerstgenoemde vooral voor de eerste twee tracks. Eigenlijk een a-typische opening, want wat al te driftig en chaotisch groovend. Vanaf “Dark Forest – Silver Sea” belandt Sone Institute in rustiger vaarwater, wat aanmerkelijk beter uitpakt. Sterker nog, met die echoënde gitaren en rare stemmetjes roept Bezdyk al snel een fijne spacy sfeer op. Hoor het papieren vliegtuigje eindeloos afdalen in “Plane Sailing Song”. En bevalt een bepaald riedeltje je niet, wacht dertig seconden,want Bezdyk is een rusteloze kerel en hij brengt je zo weer een heel ander klankbeeld. Zo kan het album het ene melancholische moment als The Books (of On Fillmore) klinken en dan weer op de Kraftwerk electrotoer gaan. De beste stukken zijn toch de ambient-passages, waar sprookjesachtige harpen, fluiten, strijkers en stokoude barpiano’s rondtollen in een toevalsdans van gelukzalige botsingen. In tijden niet zo’n mooie afsluiter als “Sleep Has Its Embers” gehoord, pastoraal als Moondog en tranentrekkend als Silver Mt. Zion.
mij=Front & Follow