Jónsi – Go

Jónsi - GoIJsland heeft wat goed te maken, dat is wel duidelijk. Op deze soloplaat doet de zanger van Sigur Rós een aardige poging. Met die hoes en de eerste paar nummers lijkt zijn missie duidelijk: Jónsi doet een Mikaatje. Of, zo je wil, een Patrick Wolfje. Iets met een dandyeske soloplaat in elk geval. Op momenten op zijn slechtst zelfs iets à la The Killers, want voor het eerst is Jónsi bijna mee te neuriën. Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet vinden. Enerzijds is het een verademing en een consequent gevolg van het immers ook steeds toegankelijker geworden geluid van Sigur Rós. Anderzijds was de magie van Jónsi juist dat hij ongrijpbaar was, dat hij met zijn unieke elfenstem euforie en “verheffing” in liedjes weet te brengen (ik leen het woord maar even van Goddeau). En juist dat handelsmerk hoor je hier niet, want op Go klinkt Jónsi teveel dichtgesmeerd met strijkorkesten en effecten die allemaal precies even hard klinken. Aan de liedjes zelf ligt het niet. Naar het einde toe probeert Go alsnog dat ijle Sigur Rós-gebergte te worden waar strijkers en noise als hete lava van de rotsen afdruipen terwijl Jónsi’s zang in de omgekeerde richting hemelwaarts glijdt, maar in plaats van op de Eyjafjallajökull zitten we eerder in de Schotse hoogvlakten. Ook mooi hoor, maar niet even ruw, niet even imposant. Het verschil zit hem echt puur in de productie, want wie exact dezelfde liedjes live hoort beleeft opnieuw die verre reis, die betovering, die pure emotie, de extase die Sigur Rós zelf ook zo bloedmooi maakt. Dát is de kracht van Jónsi. En dat een paar willekeurige YouTube-bootlegs beter klinken dan deze cd is een flater van de eerste orde.


mij=EMI

7 reacties

  1. Sakina

    Hey,
    ik zag dat je een muziekblog hebt…
    In Van Leest en Selexyz Donner Rotterdam is er een gratis miniconcert van Lucas en Arthur Jussen op zaterdag 24 april om 12.30uur! De twee jonge broers gaan hierna Dallas, Texas en Italië voor het Perpianosolo Festival !!
    Groetjes
    Sakina

  2. Stonehead

    Voor de volledigheid moet gezegd worden dat bij de totale File Under-jaarlijst van 2010 “Go” en “Go Live” samengeteld zijn. Ik vind het live-album Go Live veel mooier en intenser dan Go zelf, precies zoals ik in het bovenstaande artikel al voorspeld had. Grote aanrader.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven