Toen ik The Tiny in het voorprogramma van Anna Ternheim zag in de kleine zaal van Paradiso, ging hun optreden een beetje langs mij heen. Grote kans dat dat kwam door de hooggespannen verwachtingen van het zien van Ternheim overigens. Hoe anders is het nu ik luister Gravity & Grace, de derde cd van het trio Ellekari Larsson (zang/toetsen), Leon Svensson (cello) en bassist Johann Barthling. Gelijk bij het openingsnummer “Last Weekend” ga ik volledig voor de buil. Een prachtig liedje dat ontroert door zowel het vertelde verhaal als door de verfijnde melodieën en orkestratie. Voeg daarbij de dramatische stem van Larsson, die een kruising is tussen Bette Midler en Kate Bush, maar met een gezonde doses Scandinavië d’rbij, en je hebt een ongegeneerd janknummer als resultaat. De arrangementen van Rustin Man helpen hier ook nog flink bij. Misschien is modern klassiek dan ook wel een betere naam voor Gravity & Grace dan indie of pop. Wie een sonnet als “I Close My Eyes” (zonder meer een van de beste nummers van de cd) zal horen, zal mijn idee van ‘klassiek’ zeker bevestigen. Zonder daarmee aan te willen geven dat The Tiny heel moeilijk te grijpen is. Integendeel, de liedjes zijn sterk melodieus en de verhalen die Larsson vertelt intrigeren mij, als notoire negeerder van teksten, in sterke mate. Gravity & Grace verscheen overigens vorig jaar al in thuisland Zweden, maar dat is helemaal niet iets om om te treuren, want wij krijgen namelijk een bijzondere bewerking van Ramones’ “Pet Sematary” als bonustrack. Het duurde bij mij bijzonder lang voordat het kwartje viel. Dat zijn wat mij betreft de beste covers. Een verrassende afsluiting van een bijzonder boeiende cd.
mij=Almost Musique / Munich