Soms moet je als File Under-schrijver snel zijn, en men name bij de reactie op het aanbod van digitale releases die via onze interne mailinglist door Storm, ons opperhoofd, aangeboden wordt. Ik stak mijn vinger op bij de release van The Maximalist van Thomas White. Een snelle beluistering op zijn MySpace en een promoverhaaltje dat de multi-instrumentalist een voormalig lid is van Brakes en Electric Soft Parade braken bij mij het ijs. Nu ik het album voor me heb, vraag ik me af welk nummer ik dan gehoord zal hebben. White gaat namelijk veel kanten op. Aanvankelijk moet ik denken aan de progrock van Mike Oldfields Tubular Bells, maar dan in een hedendaagse variant. Opener “Introducing The Band” openbaart zich laag voor laag, alsof er telkens een ander schuifje op het mengpaneel omhoog gezet wordt. Er is een grote variatie aan instrumenten, maar vooral het geluid van de keyboards dringt zich in het begin van het album op. White weet hiermee om te gaan: een track als “Moonlight And Snow” zou zo in een nog te verschijnen vierde deel van “Mission Impossible” kunnen. Op andere momenten besluit White dat er gezongen moet worden en gaat hij de singer-songwriterhoek in zoals op “Accidentally Like A Matyr”, een cover van Warren Zevon. Toch mis ik ondanks dat we duidelijk met een multi-instrumentalist te maken hebben een ding: een koers. Het zou mij echter niet verbazen als er nummers van hem opduiken in willekeurig welke film. Soundtracks willen namelijk ook nog wel eens klinken als een samengeraapt geheel.
mij=Cooking Vinyl / V2