Laatst had ik een discussie met iemand over wat we nu de beste periode van Elvis Costello vonden. We kwamen er niet uit. Dat wij er over bleven redetwisten zegt volgens mij veel over de kwaliteit die deze immer zwaar bebrilde muzikant uitgebracht heeft in de loop de tijd. Natuurlijk, zitten er ook wel wat zwakke momenten tussen, maar door de bank genomen is Costello’s muziek van een niveau waar velen alleen maar van kunnen dromen. Neem bijvoorbeeld deze live-cd, Live At Hollywood High. Oorspronkelijk was het een vier songs tellende ep die als extraatje zat bij Armed Forces, maar het is volkomen terecht dat het hele concert alsnog verschijnt. Op het moment van optreden (4 juni 1978) had Costello net twee albums (My Aim Is True en This Year’s Model) uit. Toch telt deze live-cd twintig songs zonder zwakke broeders. Die kan ik ik dik dertig jaar na dato niet aanwijzen in ieder geval. Eigenlijk is elk liedje wel een toonbeeld van de geraffineerde pop waar Costello zo’n fijn gevoel voor had. Vanzelfsprekend dragen Costello’s vaste begeleiders in die tijd, The Attractions, hier ook meer dan een steentje aan bij. Zij zijn hier ook in bloedvorm. Samen met Costello verzorgen ze een heerlijk onstuimig optreden. Het is best gewaagd dat Elvis en zijn pianist Steve Nieve breekbaar openen met “Accidents Will Happen”. Een overdonderend begin was logischer geweest, maar ze trekken het publiek er wel gelijk met de lurven en de kladden bij. Om vervolgens met de complete band alle registers open te gooien. Het is onmogelijk niet enthousiast te worden door deze denderende energietrein. Dat gebeurt in ieder geval we. Misschien was dit stormachtige begin dan toch de beste periode van Costello?
mij=Universal