Komen ze poppy en dus toegankelijk uit de hoek, weet het anonieme collectief van Fol Chen me nog op het verkeerde been te zetten. Eerst leek het korte The New December nog wat lastiger te doorgronden dan voorganger John Shade, Your Fortune’s Made, waar overigens vrij weinig van is blijven hangen. De liedjes leken ditmaal gestript van alle ballast, tot er alleen soort holler-beats voor hinkel-spelletjes overbleven. Maar met elke luisterbeurt viel de elementen meer op zijn plek, als een pop-up-prentenboek dat je openslaat waarna voor je ogen een bouwwerk verschijnt. Sterker nog, ik weet al niet meer waar ik dat hele minimalisme-verhaal vandaan haalde. The New December is catchy, vrolijk en heel geslaagd. Waar de plaat, toch niet voor niets Part II geheten, nu precies overgaat ontgaat me wel, ondanks het raadselachtige science-fiction verhaal in de liner notes. Muzikaal gezien valt het album in tweeën uiteen, net zoals de vocalen ook weer afwisselend door beide seksen worden gezongen. Er is een trits tracks waarin Fol Chen lijkt te zijn geïnspireerd door moderne hitparade R&B. “It Ruins” klinkt door de oriëntaals aandoende synthesizers en ‘wooh’-kreetjes als de Timbaland-producties voor Björks Volta. Het refrein in “C/U” hoor ik Justin Timberlake ook wel zingen. ‘I like to see you from a million miles away’. Daartegenover staan indie-liedjes als het Pinback-achtige “Men, Beasts Of Houses” en het Bauereske en ontzettend lieve “Adeline (You Always Look So Bored)”. In de atypische titeltrack die het album afsluit komt er plots twang bij kijken met zowaar een steel guitar en bliepjes die als een muziekmobile voor boven de wieg eeuwig door mogen gaan. De fluit die tegen het eind invalt maakt het pittoreske plaatje helemaal af.
mij=Asthmatic Kitty / Konkurrent