Een groter verschil kun je je haast niet voorstellen, maar toch is het zo: Gordon Brown, tot afgelopen week prime minster van Groot-Brittannië en Jackie Leven, troubadour-extra-ordinaire, kennen elkaar. Weliswaar uit hun schooltijd, maar toch. Gordon Brown zal ongetwijfeld de geschiedenis in gaan als de Labourpremier die Engeland overdroeg aan de Conservatieven. Geen wonder, want hij is constant in de schaduw van zijn voorganger aan het werk geweest. Jackie Leven kent even weinig succes en ook hij is eeuwig in de schaduw van anderen blijven staan. Curieus, want hoewel hij al sinds begin jaren zeventig muzikaal actief is, blijft hij interessante platen maken. Elk nieuw album van de oude punk- (Doll by Doll) en folkheld (solo en met anderen) wordt met belangstelling begroet en vaak positief ontvangen. En dat gaan we ook weer doen met zijn nieuwste plaat. Twaalf liedjes telt Gothic Road. De titeltrack is een stijlvolle, ietwat pathetische rocker, smaakvol gearrangeerd met blazers. Daarna krijgen we elf liedjes die grosso modo op dezelfde leest geschoeid zijn. De pathetiek keert niet of nauwelijks terug (al is de titel van “Song for Bass Guitar and Death” op het randje), de mooie arrangementen wel. De toonzetting is melancholiek – ook dankzij de donkerbruine kleur van Jackie Levens stem – en elk liedje een bewijs van vakmanschap. De geschiedenis zal over Gordon Brown en Jackie Leven oordelen, maar reken maar dat Jackie Leven er in zijn vak beter af gaat komen.
mij=Cooking Vinyl / V2