Quitzow – Art College / Juice Water

Ze heeft een prachtige naam voor Scrabble, Erica Quitzow. En ook muzikaal is ze nogal veelzijdig, want ze speelt gitaar, synthesizer, viool en cello, ze houdt van bliepjes, ze zingt, ze componeert haar eigen nummers en runt haar eigen platenlabel. Haar debuutplaat Quitzow nam ze in 2003 nog thuis op met een sampler, een beetje op de KT Tunstall-achtige manier. Maar live heeft ze een band bij zich. Dat moet ook wel, want ook de liedjes op haar cd klinken als een ratjetoe van instrumenten. Door de beats, de stemvervormingen en de zware synths klinkt haar tweede album Art College uit 2008 bij tijd en wijle wat onheilspellend. Het is geen plaat waar je makkelijk inkomt, ook al breit Erica een paar pakkende stukjes tussen de experimenten. Al haar talent leverde hier niet direct goede liedjes op. Niet voor niets bleef het album destijds liggen op mijn promostapel, en niet voor niets werd enkel het lieve viool-met-beats-liedje “Better Than Ever” op enkele compilaties gezet. Eigenlijk wilde Erica teveel tegelijk op deze plaat. “Slept in my car” had mooi dramatisch kunnen worden, maar waarom zitten dan die pauken er weer onder? “Jackpot” is een fijn dansliedje, maar met te lieve zang. En zo werden diverse nummers met teveel ideeen volgepropt.
Erica moet gewoon een beetje geluk hebben, denk ik. Op de gratis te downloaden EP Animal Nature staat bijvoorbeeld het leuke nummer “Float”, dat niet eens zoveel simpeler is opgebouwd, maar het klinkt wel veel spontaner. En die goede ontwikkeling is doorgezet. Haar net verschenen derde plaat kondigt Erica op MySpace aan met ‘I made a record, it’s supposed to make you dance. I think it will make you have a damn good time if you just let it. Why not?’ En inderdaad, op Juice Water durft Erica beter te kiezen. De beats mogen platter en dansbaarder, maar de intelligente mix met indie blijft. Opener “Let Out All The Crazy” gaat bijvoorbeeld fraai van electro naar akoestische instrumenten. Alsof Erica ‘sliep uit!’ tegen Lady Gaga roept. “Talk To Me” is lekker kaal elektronisch opgebouwd, maar de bassen knallen net niet genoeg. Ook “The Cut”, “Money Talks” en het dubsteppy “Whatever” blijven grotendeels elektronisch en hebben potentieel (benieuwd hoe het live klinkt), maar net als La Roux verdient Quitzow wel een paar goede remixers om het hiermee in clubs te redden (iemand?). Ze schrijft dan ook geen slechte liedjes. Het met ‘echte’ instrumenten gespeelde “Race Car” en het tragere “Race Car 2” zijn ronduit mooi. Dat “Magic” dan weer klinkt alsof een kamerorkest een Kylie Minogue-nummer covert, ach.

mij=Young Love / Konkurrent