Het heeft even geduurd sinds het vorige album, maar album nummer drie is nu daar en het heet Man Up. Of beter gezegd, het nieuwe album is hier verkrijgbaar. Het blijkt namelijk al in 2008(!) verschenen te zijn. Of je als band-in-ontwikkeling blij moet zijn met zo´n late release kun je je afvragen, maar voor luisteraars is het geen drama. The Blue Van is niet superhip – en dus hype-resistent -, deze Denen halen hun inspiratie uit de Britse pop van de zestiger en begin zeventiger jaren. Ook bij beluistering van Man Up is dat direct duidelijk. Vanaf opener “Be Home Soon” laten ze weer fijne, springerige pop voor een breed publiek horen. Denk aan The Fratellis of – wat verder terug in de tijd – aan The Who of The Kinks. Veel Britser dan dit wordt het niet en da´s knap voor een Deense band. Wat ze niet vergeten zijn is het schrijven van pakkende songs, met goede hooks, memorabele riffs en vooral meezingbare refreinen. Bij de meeste songs hebben ze je na een paar maten al te pakken en daarmee onderscheiden ze zich van veel stijlgenoten. Een pakkend liedje spelen is een ding, een pakkend liedje schrijven is een tweede en ook dat beheersen ze. Het orgeltje van de vorige aflevering is heel wat minder prominent, maar eerlijk gezegd heb ik het amper gemist. En dan is het album bovendien nog wat consistenter dan de voorganger. Ik zal het maar toegeven: er valt niets te klagen over dit album.
mij=Intergroove / Suburban