Er zijn nog maar weinig bands die al zo lang meegaan, en ook zo’n constant hoog niveau halen, als Crowded House. En ze hebben hun portie ellende echt wel gehad: ruzies tussen Neil en Tim Finn, waardoor laatstgenoemde de band verliet, en niet te vergeten de tragische zelfdoding van drummer Paul Hester. En ja, tussen 1996 en 2007 was de band ook uit elkaar, maar vergeten zijn ze nooit. Neil Finn, de schrijver van vele nagenoeg perfecte popliedjes (denk aan “Chocolate Cake”, “Don’t Dream It’s Over” en “Weather With You”) is dan ook een uitzonderlijk talent dat je nog vele jaren veel inspiratie gunt. Waar de meeste bandreünies niet bepaald succesvol verlopen, liet Crowded House eind 2007 in Carré zien dat ze nog steeds relevant zijn. En ook hun nieuwste boreling, Intriguer, mag er weer zijn. Opener “Saturday Sun” en ook “Inside Out” zijn wat steviger dan we van Crowded House gewend zijn, en Finn maakt in “Saturday Sun” zelfs gebruik van een vocoder en wat elektronica. Op het zeer fraaie “Isolation”, dat uitmondt in een mooie climax, zingt mevrouw Finn een mopje mee, natuurlijk doet zoon Liam mee op gitaar, en in “Falling Dove” is de echo van Paul Simon nooit ver weg. Instant hits of meezingers, zoals we die van Crowded House gewend zijn, zijn op Intriguer niet te vinden, maar kwalitatief is het wederom een prima plaat, die doet hopen dat Crowded House nog lang door zal gaan.
mij=Universal