White Rabbits – It's Frightening

‘Ik word er helemaal onrustig van!’, aldus mijn vriendin in de auto vlak nadat ik It’s Frightening op heb gezet. Dat had ik niet verwacht. De plaat was bij mij redelijk positief geland tot nu toe, meteen vanaf openingsnummer “Percussion Gun” zit de vaart er lekker in. Ik hou wel van die drukke drums � la Cold War Kids, dat geeft een lekkere dynamiek aan de nummers en ook een fris geluid. De tekst voor dit stukje begon zich al te ontwikkelen in mijn hoofd. Totdat zij dit zei, dat bracht me van de wijs. Laten de White Rabbits te veel indrukken op ons los waardoor het geheel te druk wordt? Misschien dat dit geldt voor de eerste helft van It’s Frightening, daar wordt het percussie truukje namelijk enkele malen herhaald. In de tweede helft komen ze er van terug en wordt het wat intiemer en wagen ze zich aan een Coldplay-ish nummer. Zelf werd ik dan weer verrast door “The Salesman (Tramp Life)”, een anti-ode aan de smekende verkopers met de mooie zin ‘I’m living like a dog’. Ze sluiten af met “Leave It At The Door”, een melotragisch klinkend nummer dat de positiviteit geheel neerslaat. Toch blijft mijn algehele indruk goed, ondanks de opmerking van mijn vriendin, dan maar onrustig.

mij=Mute / EMI