Bij mij in de buurt woont een man die helemaal uit zijn dak kan gaan van opera. De muziek moet dan hard en hij laat dan zijn expressie de vrije loop. Ik vind het geweldig dat je je zo kunt laten gaan, al zijn er vast velen die hier anders over denken. Hadestown van Anaïs Mitchell heeft als subtitel A Folk Opera. Het zal echter niets zijn voor mijn buurtgenoot, want met opera heeft het weinig van doen. Als je echter een folkliefhebber bent, dan zit je misschien wat meer in de richting. Maar dan moet je het niet al te conservatief willen hebben. Anaïs Mitchell is al in 2006 begonnen aan Hadestown en het stuk lijkt me uitermate geschikt om in een theater op te voeren. Hadestown vertelt het verhaal van Opheus en Eurydice. Of ze Hadestown ooit met deze samenstelling van artiesten opgevoerd krijgt waag ik te betwijfelen. Er spelen namelijk nogal wat grote namen mee. Wat dacht je van Ani DiFranco als Persephone, Justin Vernon (Bon Iver) als Orpheus, Ben Knox Miller (The Low Anthem) als Hermes en ik word zelf helemaal geraakt door de basstem van Greg Browns als Hades. Mitchell is zelf overigens Eurydice. Het album is een kakofonie aan stijlen, zoals folk, jazz en blues. Vooral het eerste deel vind ik beresterk, maar helaas wordt het wel erg rustig in het tweede gedeelte en zakt mijn aandacht wat weg. Liedjes als het Waitsiaanse “Way Down Hadestown” en “Why We Build The Wall” had ik echter voor geen goud willen missen.
mij=Righteous Babe / Rough Trade