Iedere artiest in zijn nadagen gun ik zijn eigen Rick Rubin. Uiteraard heb ik het dan over Johnny Cash die op zijn American Recordings boven zichzelf uitgroeide. Ook Roy Orbinson maakte met Mystery Girl, net voor hij onverwacht stierf, nog een prachtplaat. Al had hij hier juist niet gekozen voor het pure, maar voor de bombast, maar wat wil je ook met onder andere Jeff Lynne achter de knoppen. Don McLean is het bekendst geworden met “American Pie”, maar ook met de cover van Orbinsons “Crying”. De laatste plaat van McLean stamt uit 2005 en dus werd het wel weer eens tijd voor een release. Addicted To Black is een hoopgevende titel door de connectie die ik leg met ‘The Man In Black’. Elf door McLean zelfgeschreven liedjes bevat deze schijf, waarvan er bij een de woorden van ‘ene’ W. Shakespeare zijn gebruikt. De liedjes zijn voornamelijk ingespeeld door Pat Severs, Mike Severs en Don McLean zelf. Gezamenlijk tekenden ze ook voor de productie. Maar bij zowel het inspelen, de productie, als de liedjes durf ik wel wat vraagtekens te zetten. McLean komt tot zijn recht als de productie en instrumentarium sober wordt gehouden, zoals op “Lovers Love The Spring” of het mierzoete “Promise To Remember”. Als er echter gekozen wordt voor elektrische ritmes en keyboards op “Shadowland” of op “In A Museum” dan krijg ik een vieze smaak in mijn mond. En dan is er ook nog een draak van een lied als “Mary Lost A Ring”. Nee, dit is niet wat je een artiest in zijn nadagen gunt.
mij=Proper / Rough Trade