Het universum waar onze nachtmerries zich ontspinnen, het drukkende gevoel op de borstkas, verzuipend in je matras, roepend, krijsend terwijl je keel wordt dichtgeknepen en je stem wegvalt, dat is de plek waar ook de muziek van deze twee bands ontstaat. Twee nummers slechts bevat deze 41 minuten durende split ep waarin beide bands duidelijk uiteen zetten hoe het eind der tijden klinken zal. Nooit meer ontwaken uit die hel, eeuwig blijven roepen om hulp, wetende dat je in een slechte droom gevangen zit. Donkere drones die op het eerste gehoor eentonig en langdradig zijn, maar bij het wederkeren van de nachtmerrie steeds nieuwe details in zich laat horen. Het is dan ook al snel zo dat je je gaat overgeven aan de nachtmerrie, de opstapelende lagen aan noise die zich om je heen vouwen, worden je nieuwe ambiance, je wordt onderdeel van het geluid. Bij Kodiak zijn het penseellikjes aan piano die er tegen het einde meer ruimte ingooien, bij NaDja zijn het de verlossende hoge uitschieters die in de door galmende delayloop plotseling naar voren komen. Maar het is vooral NaDja die deze catharsis brengt. Om te ontsnappen aan de boze droom, weer omhoog te kunnen kruipen uit het matras en uiteindelijk weer echt naar adem te kunnen happen is het dan ook raadzaam om deze ep in de volgorde Kodiak – NaDja te luisteren. Kodiak perst dat laatste beetje adem anders uit je longen, terwijl NaDja je nog net de ruimte laat om bij te komen en weer een te worden met de wereld om je heen.
mij=Denovali