Drie EP’s van recente Frans(talig)e zuchtmeisjes, hoewel ze wat stijl en aanpak betreft nogal uiteenlopen. La Fiancée maakte een verpletterende indruk met haar vorig jaar verschenen eerste, titelloze EP. Tot in de puntjes verzorgde liedjes met mooie arrangementen (en lichte Gainsbourg-verwijzingen), die dankzij de fraaie, ietwat hese stem van zangeres Claire aanvoelden als dauwdruppels onder je blote voeten in een sappig lente-weiland. Op Deux schijnt de zon wat harder, in een andere, betere wereld werd On avait jure met dat aanstekelijke koortje nu grijs gedraaid op Radio1. Leuk: de EPs van La Fiancée zijn beide enkel op wit vinyl verschenen, in de hoes van het 10-inch plaatje vind je een downloadcode.
Ook de liedjes van de Frans-Canadese Porcelaine zijn fraai gearrangeerd en worden gedragen door een grand piano. Daaroverheen zucht Melanie Scala minstens zo suggestief als Charlotte Gainsbourg, op wie ze griezelig veel lijkt. Opener “Mirage” is echt een bloedmooi liedje, de overige vier vallen daarbij een beetje in het niet. Dit talent moet nog wat meer rijpen.
Loren Lopez is geboren in Annecy, groeide op in Florida maar besloot terug te keren naar Frankrijk om daar het antwoord te worden op Kate Nash en Lily Allen. Blue Candy heeft een Engelse titel en bevat ook het nummer “British Attraction”, maar is toch helemaal in het Frans gezongen. “British Attraction” (leuke clip ook) is het meest Lily Allen-achtige nummer, met dat huppelritme en de ironisch tekst. La Romance is nog beter, met stevige sixties-bas , aanjaag-piano en dat zwoele stemmetje van Loren. Snel een heel album graag.
mij=Polydor & Musicaction & Universal