Sia – We Are Born

Het kwam niet echt als een verrassing, Sia had immers al eerder aangegeven dat al het gedoe rondom muziek maken niet echt haar ding was, maar blijkbaar mag ik mezelf gelukkig prijzen dat ik er onlangs in die rete-ongezellige tijdelijke Vredenburg-uitwijkbunker bij was. Ze wil namelijk het liefst nooit meer touren en promo-activiteiten doen. Dan heeft ze daar toch het meest ongelukkige moment ooit voor uitgekozen. Met het catchy en zomerse “Clap Your Hands” heeft ze net haar eerste grote hit te pakken en lijkt een doorbraak naar een groter publiek onvermijdelijk. Tijdens het eerdergenoemde concert viel me al op dat in het nieuwe werk vooral de uptempo-met-catchy-hooks-per-strekkende-meter-kant van Sia naar voren komt. Ongetwijfeld heeft de aanwezigheid van Greg Kurstin (oa Lily Allen, Little Boots) hieraan bijgedragen. Verder staat het er in het privéleven van de goedlachse Australische zonnig voor. Dit alles levert een zomerse popplaat op waar helaas nauwelijks ruimte is voor Sia’s andere, serieuzere kant. We Are Born mist de diepgang en warmte van Some People Have REAL Problems en het avontuurlijke van Colour The Small One. Voor mij is het ten opzichte van die twee voorgangers een wat eenzijdig, oppervlakkig album. Nergens weet Sia bijvoorbeeld te raken zoals ze dat voorheen met een “Breathe Me” of “Soon We’ll Be Found” wel deed. Tegen het einde doet ze nog wel een halfgeslaagde poging met de retro-triphop van “I’m In Here”. Beter geslaagd is de afsluitende, goed gekozen cover van Madonna‘s “Oh Father”.

mij=Sony