Gelukkig, er is weer een nieuwe Divine Comedy-plaat! Die gebeurtenis valt voor mij een beetje in de categorie ‘zullen we weer eens naar Theo Maassen gaan’ of ‘hee, treedt Youp weer op?’. Alleen speelt Neil Hannon dan vooral liedjes. Lekker Wim Sonneveld-achtige pianoliedjes, met sarcastisch-romantische Britse teksten over mooie klassieke orkestbegeleiding. De beste man wordt dit jaar veertig, wat verklaart waarom hij in single “At The Indie-Disco” refereert aan ouwelullenbands als Blur, Depeche Mode, The Cure en The Pixies, maar naarmate Hannon veroudert wordt hij alleen maar charmanter. Bang Goes The Knighthood, de tiende Divine Comedy, is weer net zo’n consistente plaat als altijd, maar dit keer is-ie wel ronduit vrolijk, jubelend, zomers, terwijl de wolkenhonden door de hemel drijven. Prachtig actueel is zijn parodie op de financiële crisis in “The Complete Banker” en op de tekst van “The Lost Art of Conversation” blijf je puzzelen. Hadden we in Nederland maar zo’n stijlvolle zanger. Bis, bis!
mij=Divine Comedy Records / Rough Trade