Platenlabel Excelsior begon ooit onder de naam Electrolux, tot de gelijknamige stofzuigerfirma daar een stokje voor stak (‘Nothing sucks like Electrolux’). Ik ben benieuwd of hetzelfde gaat gebeuren met de Amerikaanse band die zichzelf Univox genoemd heeft. Want ergens in de jaren zestig ging het merk Univox (versterkers, en later gitaren, keyboards en effectapparatuur) de markt op. Of zou het juist een slimme, vooropgezette actie zijn om extra publiciteit te genereren? Ook dat zou me niets verbazen, want de muziek op de gelijknamige debuutplaat van dit kwartet klinkt al even slim, maar tegelijk ook even bedacht. Het album opent en sluit met bijna klassieke sixties garagerock (je vraagt je af wat het merk van de fuzzbox is), maar de tien tracks die we daar tussendoor horen gaan alle kanten op. Als er al een overeenkomst is aan te wijzen, moeten we het maar Amerikaanse indie noemen, met de nadruk op de jaren tachtig en vroege jaren negentig. Er zijn een boel – al dan niet bewuste – invloeden te noemen: van The Stooges tot Violent Femmes en van Buzzcocks tot Green on Red. Hoogtepunten zijn opener “Pi”, een furieuze garagerocker en de alt-country ballad “You Don’t Know”, waar een mooie knipoog naar The Lemonheads in te horen is. Fijn en verrassend plaatje.
mij=Reach Out International / Bertus