De klacht dat de karige instrumentatie en het steeds terugkerende lome tempo (tja, je heet Beach House of je heet het niet) op de eerste twee platen van Beach House soms tot verveling leidde, begrijp ik wel. En ik heb zo’n idee dat het Amerikaans-Franse duo Alex Scally en Victoria LeGrand dat zelf ook wel begrijpen. Want hun eerste CD voor SubPop klinkt als een nieuwe stap in hun ontwikkeling. Weliswaar is de grondtoon – dromerige, lofi-achtige popliedjes met toetsen en slidegitaar als hoofdinstrumenten – gebleven, toch hebben ze geprobeerd nieuwe wegen in te slaan. De donkere stem van Victoria LeGrand die onvermijdelijk aan Nico Päffgen doet denken (maar dan uiteraard met een Franse in plaats van Duitse achtergrond) bepaalt voor een groot deel het geluid en kan je nog steeds tegenstaan, maar de kwaliteit van de liedjes is zoveel verbeterd. Er wordt volop gebruik gemaakt van dynamiek en de muziek lijkt wel opgebouwd uit laagjes die aangebracht worden op een schilderij: een streek toetsen, voorzichtige gitaarlicks, een spaarzame drumbeat en de melancholieke zang van Mme. LeGrand. Het trage tempo wordt zowaar afgewisseld met wat snellere nummers en in “Norway” wordt de handrem er zelfs helemaal van afgehaald. Zo wordt Teen Dream onverwacht een van de leukere plaatjes van deze zomer. Overigens is er een special editie gemaakt van Teen Dream waarbij verschillende regisseurs clips gemaakt hebben bij de liedjes van deze plaat.
mij=SubPop / Konkurrent