Laten we wel wezen, Frightened Rabbit is een niet zo goed gekozen bandnaam. Ook al staat er niet ‘frightening’, mijn eerste associatie is zelfs na drie platen nog steeds geen fijne. Ik denk altijd aan het konijn van Donnie Darko, de film met het engste konijn van de wereld, en verder is alles met konijntjes te lief, te roze of te duracel en daar klopt dat ‘frightened’ helemaal niet meer mee: bange konijntjes zijn in mijn wereld grijs en bibberig. Maar vergeet die bandnaam. Probeer het in elk geval. Want de muziek van Frightened Rabbit wordt elke plaat weer beter. Zo goed zelf, dat sommige van de liedjes op deze plaat weliswaar hartstikke indie zijn, maar het ook goed zouden doen in de grotere venue of op het grotere buitenpodium. Dat is niet eens jammer. Zoals men ook wel eens vergeet dat Snow Patrol vroeger ook mooie liedjes maakte, die het later in het stadion ook goed deden. En dat het erop lijkt dat de theatrale liedjes van Wolf Parade met een hoop grandeur ook niet zouden misstaan in, bijvoorbeeld de Grolsch op Lowlands. Frightened Rabbit laat op The Winter Of Mixed Drinks horen dat verfijning en grootsheid wel samengaan en dat de band vooral heel mooie liedjes kan maken. Ja, als je van Wolf Parade, Matt Pond PA, de oude Snow Patrol, The Long Winters en – glad ijs – Arcade Fire houdt, dan zou je toch ook een verder moeten kijken dan je neus lang is. Wat bandnaam betreft dan.
mij=Fat Cat / PIAS