Een liedje rond een sample uit een andere song opbouwen, dat zie je natuurlijk regelmatig. Maar een heel album baseren op één song, dat is hoogst ongebruikelijk. Dat is bij Relayted, het debuutalbum van Gayngs, min of meer wel het geval. De song waar Ryan Olson, de grote man achter dit project, zich op stoelde was echter niet een met een kekke, lekker in het gehoor liggende snelle riff, maar “I’m Not In Love” van 10CC. Soms krijg ik bij het beluisteren van Relayted zelfs het idee dat Olson in alle songs op de cd wel een sample gebruikt heeft van de grote hit van deze jaren zeventig grootheden, maar de credits van de plaat zijn hier een beetje schimmig over. Enige uitzondering hierop is jaren-tachtig-kraker “Cry”, dat gewoon een cover is van het Godley & Creme-nummer. Waar deze song en “I’m Not In Love” echter een garantie waren voor een romantische schuifelpartij weet ik nog niet zo zeker of Relayted hetzelfde effect zal hebben. Daarvoor is Relayted veel te nerdy. Niet zo raar ook als je weet dat Olson uiteindelijk met een ruim twintig koppen tellend collectief tot het hier gepresenteerde kwam. Zo heeft hij voor de ijle vocalen onder andere de mannen van Megafaun en Bon Iver ingeschakeld. Dat is een garantie voor mooie zang, maar zorgt ook voor een soort van unheimisch gevoel. Dat is ook niet zo raar als een song als “The Gaudy Side Of Town” voorbij dobbert met een snelheid van misschien maar 50 BPM terwijl er iemand slo mo staat te beatboxen over abstracte elektronische klanken. Of neem “The Last Prom On Earth”, waarin Justin Vernon de vocalen voor zijn rekening neemt. Mierzoet, zijn stem gaat – heel fout – zelfs door de vocoder en geeft in combinatie met de songs bijna jeuk. Het maakt Relayted tot zo’n album dat je misschien niet goed zou moeten vinden, maar dat je stiekem ‘s avonds toch weer uit de kast trekt, waarna je naar je wederhelft knipoogt en nog één keer voor het laatst met de ogen dicht samen schuifelt.
mij=Jagjaguwar / Konkurrent