Je laatste reguliere cd is van 2008, al was er na die tijd nog de b-kantjes compilatie. Zelfs voor een band die een geduchte livereputatie heeft, wordt het dan toch tijd dat je de studio in gaat. Echter, met die studio heb je nogal ruzie. Na de briljante eerste, Natural History, heb je, in de studio, nooit dat niveau meer gehaald. Dus je vraagt die knakkert, een ouwe vriend, die je eerste plaat produceerde, maar weer eens, om te kijken of je de magie weer terug kunt brengen. Laat nou die kerel, Guy Garvey, in de tussentijd met zijn bandje Elbow w�l de stap gemaakt hebben die bij jou maar niet wil lukken. Nu had Elbow natuurlijk nooit het potsierlijke label ‘New Acoustic Movement’ op zich geplakt. Daar wordt het ineens een ander verhaal van. Want een beetje platenmaatschappij melkt die naam onmiddellijk uit en dat genereert de nodige publiciteit. Wellicht dat ik daarom nu ineens meer hoor over I Am Kloot dan de afgelopen vijf jaar bij elkaar. Is niet erg, is helemaal niet erg. Want wat mij betreft verdient I Am Kloot dat stapje extra. Want hoewel het op de plaat er niet altijd even goed uitkomt, hoor je op het podium dat er kwaliteit gebracht wordt. Op Sky at Night is dat wederom niet anders. Al is de koers ietwat verlegd. Naast het liedje, is er dit keer extra gelet op de invulling. Er zijn hier en daar wat blikken strijkers opengetrokken, er wordt niet gekeken op een arrangementje meer of minder. En het tempo is wat gezakt zo hier en daar. Dat zal ongetwijfeld ook de invloed zijn van Guy Garvey. Het voordeel is wel dat ze nu eindelijk loskomen van dat ‘new acoustic movement’-stickertje. Wat gebleven is, is in ieder geval de prachtige stem van John Bramwell. En live zal het allemaal wel weer fenomenaal zijn. Maar dat gaat u op Lowlands missen dit jaar. I Am Kloot staat namelijk zo oneigenlijk vroeg op de vrijdag, dat gezien Lowlands bedenkelijke reputatie inzake het toegangsbeheer – twee uur wachten voor de ingang is eerder regel dan uitzondering – waarschijnlijk nog niet op het festivalterrein bent als I Am Kloot begint. Gelukkig komen ze in het najaar nog eens terug. Op een avond, als het donker is�
mij=Shepherd Moon
Deze plaat is zo ontzettend mooi!!!!!
Het lijkt zo’n typische “love it or hate it” plaat geworden te zijn. Ik zou willen dat Guy Garvey eraf gebleven was.
@george: Jij hebt gewoon geen smaak
@Adje: nee, dat klopt. Gelukkig heb jij genoeg smaak voor de rest van ons.
thanks, ik krijg graag een veer in m´n reet maar beperk dit commentaar tot jouw adres
Saaiste clip van het jaar bij “Proof” (met Dr.Who Christopher Eccleston, dat dan weer wel): http://www.youtube.com/watch?v=ihl5wg3hVq0