Zomertijd, festivaltijd! En de ware festivalliefhebber komt niets te kort! Iedere verzameling van minimaal drie huizen, een kroeg en een kerk organiseert tegenwoordig zijn eigen festival en dat is goed voor de Nederlandse muziekscene. Want iedere Tim Knol, Blaudzun of Go Back to the Zoo van Nederland toert zich helemaal suf in de zomer. Allemaal gesubsidieerd natuurlijk, want een festival kan zichzelf amper bedruipen. Maar laten we wel wezen, het zijn welbestede belastingcenten. En om je subsidie helemaal veilig te stellen geef je je festival er een multicultureel tintje en haal je exotische bands uit het buitenland. Nou ja, exotisch? De laatste jaren wordt Nederland overspoeld voor balkan/gypsy-bandjes die allemaal in de voetsporen van Gogol Bordello willen treden. Helaas staan ze mijlen af van Eugene Hütz en zijn mannen en zijn het meestal brave, netjes tussen de lijntjes kleurende bandjes. Zo ook La Caravane Passe uit het fictieve Plechti. Alle vertrouwde elementen, blazers, viool, accordeon, etc. zijn aanwezig op Ahora in da futur, maar echt spannend wordt het niet. Ze zingen in een mengelmoes van Frans, Engels, Duits, Romani en nog wat talen, wat eventjes een gimmick is, maar de volledige risicoloosheid van de meeste nummers staat een echt feestje in de weg. Spannend wordt het even als ze overschakelen op de dub, maar dat breken ze vervolgens weer af om een hele foute disco-invalshoek te kiezen. Kortom, eigenlijk is dit een bandje waar geen festival een buil aan kan vallen. Maar ik ga ondertussen wel even wat eten…
mij=Me & My Other / Munich