Vanaf de hoes staart me een wat vermoeid ogende man van middelbare leeftijd tegemoet. Toch een heel verschil met die wat spichtige jongeman die ik ooit op Lowlands zag met Soul Coughing. De titel Sad Man Happy Man lijkt maar half te kloppen als je de hoes ziet. In de Verenigde Staten is dit album al bijna twee jaar uit en anders dan bij de vorige albums had ik het nog niet in de import gekocht, omdat voorganger Golden Delicious me gaandeweg steeds minder beviel. Het had toch niet de energie van het werk met Soul Coughing of van Haughty Melodic en ik vreesde voor een voortzetting van Golden Delicious. Zat ik er even naast, zeg. Sad Man Happy Man biedt cynisme over de hedendaagse Amerikaanse maatschappij verpakt in bijna vrolijke, hoekige deuntjes. Afgezien van de baspartijen is Doughty verantwoordelijk voor alle instrumenten. Dat is vooral akoestische gitaar, maar ook percussie, cello en allerlei elektronische details. Door dat laatste doen sommige songs meer aan Soul Coughing denken dan op welke voorgaande plaat dan ook. Dat is bijvoorbeeld het geval bij “(You Should Be) Doubly (Gratified)”, een song die dan ook is geproduceerd door David Kahne, die ook Soul Coughing´s Irresistible Bliss produceerde. Voor hedendaagse begrippen is het bijna een EP. Er staan weliswaar 13 nummers op – inclusief de Daniel Johnston-cover “Casper The Friendly Ghost”-, maar tesamen zijn die niet langer dan een kleine 34 minuten. Misschien is dat ook wel wat deze plaat op het eerste gehoor beter maakt: het is allemaal short and sweet, en Doughty ten voeten uit. Ik ben benieuwd of deze plaat me over een half jaar nog zo kan bekoren. Ik durf het na Golden Delicious niet meer te zeggen, ook al zal ik deze cd de komende tijd nog wel vaker draaien. Wat Doughty’s instrumenten betreft nog een opmerkelijk feitje: hij wordt nu officieel gesponsord door Fender Hello Kitty gitaren…
mij=Ato / Ada / Rough Trade