Kan dat eigenlijk: een stukje over een ep schrijven die al ruim een jaar te koop is en bovendien in eigen beheer is uitgegeven? Ja, dat kan heel goed. Althans dat vind ik, want vooral zij die komen tot een release in eigen beheer mogen van mij gekoesterd worden. In dit geval gaat het om de Arnhemse Miriam Moczko. Ik kende haar al wel van de (volgens mij niet meer bestaande Arnhemse band) Chicadelic, maar solo zag ik haar pas onlangs op het Arnhemse Sonsbeek Theater Avenue. Op de ep Solo zijn vijf nummers te vinden en die zijn niet minder mooi dan tijdens het optreden. Moczko begeleidt zichzelf op piano (en ook nog op viool). Het ligt misschien voor de hand om een vergelijking te zoeken met Tori Amos of Kate Bush, maar haar muziek is zeker geen kopie. Moczko brengt haar liedjes met verve, maar vijf liedjes is veel te weinig. Ik wil meer. Tijdens het korte optreden waren het drie extra nummers die als totaal een prima en indrukwekkend beeld gaven van de breekbare liedjes die zij brengt ondanks de lawaaierige omgeving. Maar waar zeur ik ook over meer, eerst moet de rest van Nederland meer willen. Iemand als zij verdient ook aandacht buiten Arnhem en directe omgeving. Ze gaf tijdens het optreden dat ik zag aan ooit in Australië te willen gaan wonen, ze toerde hier afgelopen jaar. Ik doe bij deze een oproep om haar niet te laten gaan, want er is zoveel minder talent dat in ons land wel een groter publiek weet te bereiken.
mij=Eigen Beheer
Een aanstormend talent in mijn optiek. De composities van Miriam Moczko zijn ook erg sterk te noemen en dat op een eerste demo EP is knap werk.
Ah! Een medestander!
Hier nog een hoor!