Bandnamen en namen van artiesten zijn niet altijd even veelzeggend. Ik bedoel, heb jij enig idee aan wat voor soort muziek je bij een bandnaam als Them Crooked Vultures moet denken? En had Pink Floyd niet net zo goed een foute Duitse dance-act uit de 90’s kunnen zijn? Om over The Gaslight Anthem (wat?) en The Bloody Beetroots (hoe?) nog maar te zwijgen. Dan doet de Californische hardcoregroepering Terror het beter. De naam van de band is een prima indicatie van wat je kunt verwachten: snoeiharde muziek, die soms over de grenzen van de heavy metal heengaat. Dat geldt ook voor de nieuwste plaat van Terror, Keepers of the Faith. Zo barsten de nummers “Dead Wrong”, “Stay Free” en “The Struggle” werkelijk van de agressie – deze vragen om een stevige moshpit. Rustiger, maar niet minder goed, zijn “Return to Strength” en “Hell and Back”. De enige minpuntjes op de cd: titelsong “Keepers of the Faith”, dat een beetje een zeurderig melodietje heeft, en “You’re Caught”, dat pas op het eind een beetje overtuigend begint te klinken. Afgaande op de kwaliteit van dit album is het verwonderlijk dat Terror nooit echt breed succes heeft weten te boeken; ook op Keepers of the Faith zitten de nummers uitstekend in elkaar en is de repeat-knop een zegen.
mij=Century Media / Suburban
Tja, success boeken in hardcore (what’s in a name?) an sich lijkt mij vrij lastig, zeker bij de diehard Hatebreed fans. Ik denk dat velen de overeenkomsten zien in die twee bands.