Special Moves is het eerste echte concertalbum van de Schotse post-rockers Mogwai. Met live-albums weet je het maar nooit. In veel gevallen (hier wellicht niet anders) zijn het contractuele vullers bij gebrek aan nieuw materiaal. Of het zijn van die opnamen waarin de studio-originelen verbleken en dunnetjes overgedaan worden. Nuances verdwijnen, de schuiven op het mengpaneel staan net verkeerd en het publiek is te overdreven aanwezig. Zeg nou zelf, hoeveel live-albums laten de spanning voelen waarin een band zichzelf optilt, boven zichzelf uitstijgt en de ademloze luisteraar op de bank deelgenoot maakt van een speciale avond? Op Special Moves gebeurt het. Na vijftien jaar, zes studio-albums en weet-ik-hoeveel ep’s komt Mogwai met een live-album dat op zijn minst indrukwekkend te noemen is. De elf basistracks vormen een bijna ideale dwarsdoorsnede van hun imposante post-rock-oeuvre. Elk album is met een of twee tracks vertegenwoordigd zodat je bijna kunt spreken van een compilatie-album, een prima instap voor late ontdekkers van het Glasgowse vijftal. Temeer omdat de nauwelijks van het origineel afwijkende nummers bijna klinken als studio-opnamen, maar dan beter. Er wordt weinig gekletst en het publiek is nauwelijks hoorbaar, behalve wanneer er gejuicht wordt. En er is reden om te juichen. Behalve dat Mogwai briljant en nagenoeg vlekkeloos speelt (de beste opnamen van drie Brooklynse concerten in april 2009 zijn hier samengevoegd) is het geluid werkelijk fenomenaal. De trage, zuigende instrumentale post-rock van Mogwai moet het hebben van dynamiek en dit is geweldig vastgelegd, van speld-horen-vallen-zacht naar aanzwellend brullende orkaankracht. De (spaarzame) zang blijft hierbij soms helaas wat achter. Favoriet “Cody” van het sleutelalbum Come On Die Young uit 1999 klinkt minder dreigend en zelfs wat flets door de iele kopstem van de zanger en daar waar de stemmen door kastjes vervormd worden, staan ze soms teveel los van de muziek. Maar dat minnetje wordt ruimschoots goedgemaakt door het intens gelaagde, kraakheldere gitaargeluid. Koop niet zomaar de cd. De luxe uitgave van de cd bevat de dvd van de eerder uitgebrachte, prijswinnende concertfilm Burning met een andere tracklist, waarin stemmige monochrome beelden perfect samenvallen met het geluid van Mogwai. Vinyl-liefhebbers worden nog eens extra verwend. De schitterend uitgevoerde (en, dank u, betaalbare) driedubbele vinyl-box bevat met onder andere zes onmisbare bonustracks en de dvd werkelijk een shitload aan extra’s. Wauw. Zo kun je spreken van een waar Document.
mij=Rockact