Eind mei is na lang wachten de plaat uitgekomen waar ik al enige maanden naar uitkeek: het debuut van Revamp. Het is de nieuwe band van voormalig After Forever-zangeres Floor Jansen, eigenaresse van een van Nederlands beste metalstemmen. Als ik eenmaal de kans krijg om haar door te zagen over de nieuwe start, baal ik dan ook stevig als mijn stad dankzij een wielrenevenement hermetisch blijkt te zijn afgesloten. Wegkomen is vrijwel onmogelijk. Een kwartier te laat en met nog maar een kwartier op de klok, arriveer ik uiteindelijk toch in Amsterdam. Nog net wat tijd dus, om de belangrijkste vragen te stellen.
Jansen ziet er opvallend wakker uit deze ochtend, als je bedenkt dat ze de dag tevoren op het podium heeft gestaan. ‘Dat was ‘s middags al, maar voordat je vanuit Zierikzee eenmaal thuis bent’ We hebben het hele weekend gespeeld, dus ik heb inderdaad wat weinig slaap gehad. Maar dat geeft niet, het is heerlijk om weer op het podium te staan.’ En daar zullen velen het mee eens zijn, het is een streling voor het oor om haar stem weer te horen.
mij=Interview: Vincent. Foto's: Willem
Een nieuwe start
After Forever is inmiddels al weer enige tijd uit elkaar en bij Jansen zijn de metalgevoelens weer gaan kriebelen. Ze heeft er geen gras over laten groeien en is zodoende het eerste After Forever-lid met een nieuwe band en een nieuwe plaat (HDK van Sander Gommans niet meegerekend, dit project liep al toen After Forever nog bestond). 'Ik wilde er niet te lang uit zijn', legt ze uit. 'Goede muzikanten zijn niet altijd goede songwriters, dus ben ik eerst maar op zoek gegaan naar mensen om de nummers mee te schrijven en op te nemen. Om met een band iets op te bouwen duurt soms jaren, dus via deze weg kon ik sneller iets van de grond krijgen.'
Als Waldemar Sorychta (Grip Inc., Enemy of the Sun e.a.) contact met haar zoekt, ziet Jansen in hem de perfecte eerste songwriter voor haar project. 'Ik wilde graag een heftige nieuwe metalband beginnen en Waldemar paste helemaal in dat plaatje. Ik zocht een stevige gitarist en hij zag dat wel zitten. De tweede schrijver, Joost van den Broek, kende ik natuurlijk van After Forever. Hij is een geweldige multi-inzetbare muzikant, hij zit niet vast in een bepaald genre. Dus ik vond het fijn om verder te kunnen werken met iemand waar ik goede ervaringen mee had.' Gedrieën beginnen ze de ideeën verder uit te werken en kan uiteindelijk een plaat worden opgenomen. Tijd voor Jansen om op zoek te gaan naar een goede live-band.
No girls allowed
Tot woede van veel vrouwen plaatst Jansen op haar site een oproep voor nieuwe muzikanten, waarbij ze expliciet te kennen geeft dat vrouwen geen kans maken. 'Ik werk gewoon het beste met mannen. Ik heb niet tegen vrouwen, maar met mannen werkt ik gewoon makkelijker. Het is ook wel weer typisch iets voor vrouwen om daarover te gaan zeiken trouwens, haha!'
Het selecteren van bandleden is overigens geen eenvoudige klus. After Forever was twaalf jaar lang een warm bad, nu moet Jansen van voren af aan beginnen. 'Natuurlijk is het belangrijk dat ze goed kunnen spelen, maar hoe klikt het verder onderling? Je krijgt heel kort een indruk van iemand en daarna moet maar blijken of die indruk juist was of niet. Dat is gelukkig goed gegaan. We zijn nu pas kort bezig, maar ik heb er een heel erg goed gevoel bij.'
'De eerste optredens waren wel spannend. Voor mij was het tweeënhalf jaar geleden dat ik op het podium stond en natuurlijk was dit ook een heel nieuwe formatie. We hebben heel veel gerepeteerd om gevoel te krijgen voor elkaar en voor de muziek. We wilden er zeker van zijn dat we vanaf het begin de uitstraling van een groep zouden hebben, als één geheel. Dat is volgens mij wel gelukt, dus ik ben heel trots.'
Frisse oren
Veel mensen maken aanvankelijk toch de vergelijking tussen Revamp en After Forever. 'Dat snap ik. Uiteraard. En je kunt heel veel energie steken in die vergelijking, maar je kunt ook proberen er met frisse oren naar te luisteren. Dat wil ik mensen ook aanraden. Het is een nieuwe band en je krijgt nu ook generaties die Revamp wel kennen en After Forever niet. Dus probeer het gewoon te beluisteren met frisse oren. Dat zou ik doen.'
'Het feit dat er nieuwe mensen op het podium staan, zorgt er automatisch voor dat we ook anders klinken. Natuurlijk, als je mij met een operastem hoort zingen en je hoort vervolgens een stukje After Forever, dan lijkt dat op elkaar. Dat is onvermijdelijk. Mijn sound is niet veranderd. Hoewel ik het wel ben gaan uitbreiden.'
Rauw
Inhakend op haar woorden, laat ik Jansen een stukje horen uit een reportage die ik in 2006 maakte over grunten. Ze vertelde mij toen: 'Ik zit nu op het conservatorium en daar leren ze hun stem echt tot in de perfectie gebruiken. En daar ben ik zelf ook wel erg van. Ik zal zelden mijn stem rauw inzetten, omdat het gewoon helemaal niet goed voelt.'
Wie vervolgens luistert naar haar uitvoering van “Disdain” op bijvoorbeeld het Bevrijdingsfestival krabt zich toch even achter de oren en vraagt zich af wat daar dan gebeurt. 'Het is precies zoals ik het zeg, ik zou mijn stem nooit rauw inzetten, want dat kon ik niet. Maar ik heb nu een nieuwe zangtechniek gevonden die ik in 2006 nog niet kende. In die techniek zitten ook dingen als screams en grunts. Ik ben dat gaan bestuderen, want ik wil altijd bijleren, en ineens is het gelukt. Het is een soort kwartje dat moet vallen.'
'Op de plaat klinkt het al rauwer, bijvoorbeeld in “Fast Forward”. Maar echt screamen, het idee om Björn Strid na te doen (die verantwoordelijk is voor de screams in “Disdain” op cd), dat is pas tijdens de repetities geboren. Ik probeerde wat en ineens dacht ik: Dit voelt goed. Het kan, alleen in 2006 was ik nog van mening dat het niet kon. Ik snapte niet hoe mensen dat jarenlang kunnen volhouden, maar nu heb ik dat dus ontdekt.'
Zwaar op de maag
Het beluisteren van Revamp's debuut kost de eerste keer misschien enig doorzettingsvermogen. De plaat ligt redelijk zwaar op de maag. 'Echt happy teksten zijn het niet, nee. Ik schrijf altijd over dingen die me iets doen, in mijn eigen leven of daarbuiten. “In sickness 'till death do us part”, dat drieluik gaat over iemand die erg ziek is en niet meer beter wordt. Na het zien van Komt een vrouw bij de dokter en het horen van een aantal andere verhalen van mensen die ziek zijn, kwam dat bij mij helemaal tot leven. Daar moest ik iets over kwijt.'
'”The trial of monsters” heeft weer niets persoonlijks, maar gaat over het feit dat oorlogsmisdadigers berecht worden. Dat vind ik gewoon goed.'
Toekomstperspectief
Tot dusver zijn de reacties op Revamp veelbelovend. Fans kunnen de nieuwe nummers waarderen, evenals het feit dat het daadwerkelijk anders klinkt dan After Forever. En met Floor Jansen als frontvrouw lijken de paden naar het buitenland ook open te liggen. Toch is het nog de vraag hoe we de toekomst van Revamp nu moeten inschatten. Want het product is uiteindelijk wel in de markt gezet als 'de nieuwe band van Floor Jansen'.
'Het is mijn band, die nu als geheel verder gaat. Ik heb het opgestart, maar het is wel de bedoeling dat het als geheel bij elkaar blijft en dat we in de toekomst misschien wel weer een nieuwe cd gaan schrijven en opnemen. We moeten maar eens kijken of er goede songwriters tussen zitten.'