Eerder deze week kwam publiekslieveling Willow al voorbij op File Under, nu is het tijd voor de band die de Humo’s Rock Rally dit jaar daadwerkelijk won: School Is Cool. Ik tref alle bandleden samen na hun optreden op Bruksellive, terwijl ze nog hevig discussiëren over wat er allemaal niet helemaal goed ging tijdens hun set. Het is een dooddoener maar toch: met zo’n bandnaam kan ik er niet omheen. Ik vraag de dame en vier heren hoeveel commentaar ze al op hun naam gehad hebben.
Johannes (zanger en oprichter School is Cool): ‘In elk interview! Al begrijpen we dat wel, het is een naam die mensen verdeelt en dat hebben we stiekem wel graag. Het rijmt, klinkt een beetje belachelijk en zou gezien kunnen worden als reclame voor het onderwijssysteem. Maar voor mij was het gewoon een naam die grappig klonk.’
Andrew (speelt floor tom, glockenspiel en verder multi-inzetbaar): ‘Het neemt ook weg van hele zware teksten, Fallen Leaves bijvoorbeeld, dat zou toch ook niks zijn.’
mij=Interview: Nathalie
Maar het thema school komt wel terug in de teksten, je hebt het erover “In Want Of Something”.
Johannes: 'Ja, dat is wel waar. Al bestond dat liedje al voor de bandnaam eigenlijk.'
Geen frustraties richting school te bespeuren dan?
Johannes: 'Nee. Niet dat we nu geweldige cijfers halen.'
(algehele consternatie binnen de band)
Allemaal tegelijk: 'Jawel jongen. Gij zijt de enige.'
Johannes (snel verontschuldigend): 'Jullie waren er nog niet bij toen de naam verzonnen werd.'
Laten we maar op een ander onderwerp overstappen. Hoe was het om mee te doen aan de Rock Rally?
Johannes: 'In het begin nogal stressvol, zeker omdat de jury vooral in de voorrondes heel hard is, ze kunnen nogal bijtende commentaren geven. We hadden wel een beetje schrik dat ze ons belachelijk of niet interessant zouden vinden. Gelukkig viel dat mee. Dat we zouden winnen hadden we dus nooit van tevoren verwacht, we hebben ons eigenlijk ingeschreven met het idee “als we maar door de voorrondes raken”.'
Nele (viool, keyboard en backing): 'Op zich was dat wel heel leuk. Je moet namelijk al heel vroeg bij zo'n voorronde zijn, net zoals tien andere groepen en van al die groepen zijn er dan een aantal in de finale geraakt. Dat schept wel een band. Ze waren toch wel blij voor ons.'
Het enthousiasme op het podium kwam in de juryrapporten steeds naar voren …
Nele: 'We spelen gewoon supergraag samen, dan maakt dan niet uit of het Café De Kroon in Merksem is of de AB in Brussel.'
Michael (bas en backing): 'We ergeren ons aan groepen die stilstaan op het podium, als planken. Je moet zelf meegaan met je muziek, zo krijg je het publiek misschien ook een beetje mee. Het is bekend dat het Belgisch publiek niet zo goed is…' (lacht)
Je bedoelt dat er wat minder mee bewogen wordt?
Michael: 'Ja. Adam Green vroeg ons pasgeleden op een festival of dat normaal was dat we allemaal zo stil staan bij een optreden.' (gniffelt) 'Als we met ons hoofd staan te knikken dan betekent dat eigenlijk dat we de muziek appreciëren.'
Zojuist viel me op dat jullie manier van soundchecken ietwat anders eraan toegaat. Het is niet de gewone riedel die je normaal gesproken hoort.
Nele: 'Hm ja, je bedoelt Herman van Veen?'
Ook, plus Mumford and Sons, een vreemde taal en ietwat afwijkend taalgebruik naar de technici komt voorbij…?
Johannes: 'Dat is een Servisch liedje.'
Nele: 'En Michael maakt er zijn handelsmerk van om altijd iets te zeggen over de geluidsman. Dat geluidschecken moet je als band zóveel doen… Dus maken we het voor onszelf wat leuker.'
De opstelling op het podium is ook anders.
Andrew: 'Het is veel toffer voor de drummer om niet achterin te zitten.'
Matthias (drummer): 'Het is ook maar half zo klein als een normaal drumstel, dus er is plaats genoeg.'
Is het dan fijner voor de band zelf, of is het ook omdat je dan meer contact hebt met het publiek?
Johannes (denkt even na): 'Het is ook handiger om bijvoorbeeld de drums te horen. Als die achter staan hoor je die soms minder duidelijk en dan moet je dat in de monitor vragen. En ja, het is ook gewoon veel leuker om naar te kijken voor het publiek.'
Terug naar de Rock Rally. Wat betekent het concreet voor de band dat jullie gewonnen hebben? Er is al meteen een single uitgebracht, wat niet vaak voorkomt in de HRR-geschiedenis.
Johannes: 'De Rock Rally is vooral een boodschap die je krijgt, dat je talent hebt. Je komt in een rij van zeer grote Vlaamse bands te staan en het devies is: doe daar iets mee! Eigenlijk werd ons tijdens het meedoen al door het management gezegd dat we “New Kids In Town” als single moesten uitbrengen. Ze wilden eens zien of dat zou lukken, want zoals je zegt, normaal gesproken wordt dat niet gedaan. Het is eigenlijk wel een verrassing dat die single het goed doet.'
Andrew: 'Door die single hebben we nu ook veel meer optredens, plus het publiek kent ons nu door dat nummer. We zijn niet meer alleen de winnaars van de Rock Rally.'
Hoe gaan jullie nu verder?
Johannes: 'De bedoeling is dat we eind dit jaar eens rustig aan een album beginnen. We willen dat echt heel goed maken. We moeten de liedjes die we daarop willen zetten nog niet beu zijn, ze moeten fris zijn en de arrangementen moeten natuurlijk goed zijn.' (licht verontschuldigend) 'Eigenlijk moet dat gewoon een meesterwerk worden. We gaan daar wel een jaar voor uittrekken en dat betekent dat we minder optredens gaan doen. In ieder geval gaan we voorlopig geen nieuwe singles meer uitbrengen.'
Wat dat betreft gaan jullie nu weer de 'ouderwetse' Rock Rally-route volgen?
De band knikt instemmend.
Nele: 'We spenderen onze spaarcenten nu liever aan een volledige plaat. Het winnen is alleen maar een etiket dat we opgeplakt krijgen, dat is geen wildcard waarmee we ongelimiteerd materiaal kunnen uitbrengen en het voor het kiezen hebben qua studio of producer. We zullen zien hoe het allemaal gaat lopen met de plaat.'
Hebben jullie ook al nadelen ondervonden door de zege in de HRR?
Johannes: 'Mijn punten gaan erop achteruit. En we zijn onze underdogpositie nu kwijt. De recensies zijn ineens veel harder, dat kan mijn dag wel eens verknallen.'
Nele: 'Dat ze het nu maar eens bewijzen.'
Mattias: 'Het is niet dat we nu door te winnen de beste Belgische band zijn, de beste beginnende band, allez ja. Maar de meeste mensen denken, ah dat zijn de winnaars, eens zien wat ze er nu van maken.'
Nele: 'Och ja, het zijn eigenlijk maar luxeproblemen.'
De set zojuist was ietwat snel afgelopen. Hoeveel nummers hebben jullie nu paraat voor de live-optredens?
Johannes: 'Vandaag waren het er dertien. Er zijn een hoop nummers op komst, maar die zijn nog niet helemaal af.'
Nele: 'Sinds een maand blijven we nieuwe nummers aan de set toevoegen.'
Andrew: 'We willen ook niet forceren en het gaan uittrekken naar solo's van vijf minuten, daar geloven we niet echt in. De nummers moeten kort en krachtig zijn.'
En hoe ontstaan de nummers?
Johannes: 'Ik maak ze vaak op mijn computer, steek die dan in GarageBand, zo'n beetje de Paint van de geluidsproductie, en programmeer dan alvast de eerste drums en keyboard dingskes. Daarna laat ik het aan de band horen en gaan we daar in de repetitie aan schaven. En als er één ding is wat ik heb geleerd door in andere groepen te spelen en alleen muziek te maken is dat liedjes schrijven over gevoelens die je op dat moment hebt een grote fout is. Muziek moet een herinnering aan een bepaald gevoel oproepen en niet het gevoel zelf.'
De vergelijking met Arcade Fire is al vaker gemaakt in de media.
Johannes: 'Mja, soms is misschien iets te duidelijk terug te horen in onze muziek dat we grote fans van de band zijn. Dat nieuwe album zijn we allemaal zot van op het moment.'
Loop je dan niet het risico dat jullie nieuwe nummers ook die richting opgaan?
Johannes: 'Meestal ontstaan mijn liedjes vanuit een bepaald ritme, dat ik hoor met bepaalde akkoorden die samen passen. De nummers voor School is Cool zijn tot nu toe eigenlijk geschreven in een periode dat ik niet naar Arcade Fire luisterde.'
Nele: 'Misschien kun je dan nu weer stoppen met Arcade Fire te luisteren.'
Andrew: 'Het vreemde is dat Johannes soms met een concept afkomt en wij zeggen, hey dat klinkt als dat of dat en hij heeft daar dan nog nooit van gehoord.' (lacht) 'Het is bij hem vaak absolute onschuld qua copyright.'
Johannes: 'Die liedjes zijn niet geschreven met de bedoeling om erop te lijken. Het is alleen zo dat de muziek waar ik van hou op een bepaalde manier het brein ingaat en ook weer uitgaat, daar kan ik niks aan doen.'
Laatste vraag alweer. Hebben jullie veel reacties gehad op de video voor “New Kids in Town”? Hij is nog niet van de video-kanalen verwijderd wegens niet kindvriendelijk?
Johannes (lacht): 'De opnames waren zeer kindvriendelijk.'
Nele: 'Ik heb wel gemerkt dat het vooral de mensen met kleine kinderen zijn die daar zulke bedenkingen bij hebben. Dat ze iets anders van ons verwacht hadden.'
Michael (student Filmregie en ook regisseur van de clip): 'Iedereen boven de 25 jaar heeft er al wat moeite mee en de vijftigplussers vinden het niet kunnen.'
Nele: 'Ik moet wel toegeven dat toen we gingen opnemen ik wel wat schrik had hoe ze zouden reageren. We zijn wel grote volwassenen die hun gaan aanvallen hè. Maar die kinderen vonden dat allemaal fantastisch.'
Michael: 'Als ik vroeg, wie er nu wilde ontploffen dan waren ze allemaal ikke, ikke, ikke aan het roepen.'
Andrew: 'Ze kwamen ook allemaal met geweldige ideeën voor de clip.'
Michael: 'Het oorspronkelijke idee voor de clip kwam van onze andere broer (Andrew en Michael zijn broers, red.) maar dat was wel een wat bloederigere versie.'
Andrew: 'Voor ons was het wel belangrijk dat we toonden dat we niet zo een happy-go-lucky kampvuurbandje zijn. Geen Mika-toestanden voor ons.'
Johannes: 'De bedoeling is dat de video je een beetje unheimlich achterlaat.'
Andrew: 'Onze muziek is soms heel vrolijk maar de lyrics zijn toch ook zwaar.'
School Is Cool speelt op Breda Barst.