Voor mijn specialisatie Middeleeuwse geschiedenis moest ik mij verplicht verdiepen in de Franse Hoofse Literatuur van de Late Middeleeuwen. Daarvoor kreeg ik college van een man wiens naam mij helaas ontschoten is, maar zijn uiterlijk helemaal niet. Grote witte baard, een hoofd vol met lang – nog witter – kroes haar en nog altijd de kleding die hij naar alle waarschijnlijkheid naar Kralingen had gedragen, en dat afgerond met lederen sandalen waarin hij haast als bij regel geitenwollen sokken droeg. Naast uitgebreide en spannende verhalen over de seksuele moraal in de middeleeuwen en alle dubbele bodems in de symboliek wist hij veel te vertellen over de ontwikkelingen in de muziek van 13e tot 15e eeuw. Iets wat The Forest Beggars (in samenwerking met Stone Breath) op Virgo, Mater, Domina probeert te benaderen. Over repetitief getokkel van simpele motiefjes en slepende drones proclameren de heren in lichte polyfonie hun religieus getinte teksten. Dronefolk die een laat middeleeuwse marktbezoeker zou begrijpen en herkennen als muziek. Aziatische aandoende tonen ontmantelt van alle franje en opsmuk. Muziek om dichter tot god te komen of, als je daar niets mee hebt, de haard van je bestaan in je onderbuik op te zoeken. Daar ik beide niet nodig heb voor stabiliteit of doel in mijn leven, richt ik mij echter gewoon weer op de Hoofse literatuur en alle speelse seksuele daden daarin verstopt.
Op de hoofd cd The Shepherdess and the Bone-White Bird is er meer ruimte voor de opsmuk met name in de vorm van invloeden uit de Aziatische muziek. Het tokkelwerk krijgt meer ruimte en speling, wat het geheel een stuk interessanter om te luisteren maakt. Ook in de zang zit meer dans, iets wat Gregorius in de 7de eeuw nog als duivels benoemde, maar hier geluk haar plek weet te vinden. Stone Breath is duidelijk de meer gewaagde marktmuzikant in de late middeleeuwen die al een stapje richting de vroeg moderne tijd waagt te maken. Maar nog steeds lijkt de muziek gericht op rust brengen in het hoofd, en als je de shakra’s ervoor open zet, dan zal dat ook werkelijk gebeuren. Zeker bij het 20 minuten durende epos “The Shepherdess Of The Fiery Wheels”, waar zelfs de grootste scepticus van in trance geraakt. Of er gewoon goed in slaap kan vallen.
mij=Lost Gospel / Clearspot