Het is bijna niet voor te stellen, maar er zijn mensen die vinden dat de aanstelling van Zoli Teglas als zanger een achteruitgang is voor Pennywise. Natuurlijk, na 18 jaar Jim Lindberg als frontman is het even wennen, je zou echter uit nostalgie bijna vergeten dat hij toch echt geen al te beste zanger is. Zijn inspirerend enthousiasme gecombineerd met de strakke riffs van gitarist Fletcher Dragge maakten van Pennywise een A-klasse band, die zichzelf de laatste tien jaar helaas enkel maar herhaalde. Nee dan Zoli. Als zanger van Ignite leverde hij twee legendarische albums waarin nu juist zijn onvoorstelbare stemgeluid voor de extra saus zorgde. Zijn rol als opvolger van Lindberg gaat Pennywise geen windeieren leggen, dat zullen we hopelijk snel merken bij het nieuwe album (verwacht in december). Waarom Lindberg gestopt is blijft vooralsnog een raadsel, helemaal de brui er aan geven wou hij in ieder geval niet. Dat blijkt althans uit het verschijnen van het titelloze debuut van zijn nieuwe uitlaatklep The Black Pacific. Daarop blijkt meteen dat het ook niet aan de muziekstijl heeft gelegen – gelukkig heeft hij geen singer-songwriter ambities – want het album past voor 95% in het stramien van zijn oude band. Fans van Pennywise zonder Zoli kunnen derhalve rustig gaan slapen, er zal netto weinig gaan veranderen. Toch leuk om even te constateren dat Lindberg wel meer geïnspireerd lijkt dan jarenlang het geval was en meer uit zijn beperkte stem weet te halen dan ik gewend was. Het gemis van de donderriffs van Fletcher doet echter pijn en maakt dat The Black Pacific vooralsnog helaas niet meer is dan een half geslaagde poging om het verleden weg te poetsen.
mij=SideOneDummy / Suburban