Meer dan 99.9% van de mensen kocht zijn laatste cd in 1997, grapt de Nederlandse drummer en aan het conservatorium afgestudeerde componist Jornt Jan Bras in de ironische liner notes bij zijn debuut-album. Waarom dan nog met zo’n goed verzorgde digipack aankomen? Ware liefde, mensen. En waarschijnlijk krijgt hij geen genoeg van het sexy cartoonmeisje met de glimmende sterren op strategische plaatsen. Ik hoop niet dat Bras met zijn halve oplage blijft zitten, ik stel me zo voor dat de meisjes hem dan, opgestapeld door het hele huis, van alle kanten beginnen aan te staren. Hij verdient dat ook niet want, alhoewel dit geenszins mijn favoriete ‘alboom’ is, is het gebodene bijzonder vermakelijk. Als een echte drummer die als kleuter waarschijnlijk adhd had, vliegt Bras om de haverklap uit de bocht. Lawaai, breaks, knoertharde baslijnen, maffe samples, tergende orgels. Het komt allemaal langs en net wat beter dan geestverwant Koko Cohen. “Sexy Shela” is bijvoorbeeld een grappige Mr. Oizo-achtige track. Wopwopwop! ‘Trying to mate with the young females’, ronkt een Steve Irwin-type. Ik ben niet thuis in Japanse ritmiek maar de swingende houten trommeltjes in “Japanese” komen vast uit authentieke samoerai-tijden. Op een persfoto staat Bras omringd door drummachines en synthesizers en ook die laatste komen aangenaam vaak langs zweven, handig om de luisteraar bij de les te houden als de beats weer ‘ns over elkaar buitelen. Vijftig minuten is wel wat veel, maar de doorzetter wordt beloond. “Little Sister” is een behoorlijke stijlbreuk en voor een softie als ondergetekende stiekem toch het hoogtepunt. Het liedje opent met intieme Spinvis-achtige huiskamer-opnamen van Bras en zuslief (neem ik aan) achter de piano. ‘Dit is walnoot’, zegt zij. Que? Uit de piano-improvisatie ontstaat een emotievolle (en supermelodieuze!) broken beats-track.
mij=Eigen beheer
2 reacties