Ludovic Navarre ligt op dit moment waarschijnlijk op een strand in een ver tropisch oord een peperdure sigaar te roken, maar het moment nadert dat het centjes tellen mooi is geweest en de dj/producer beter bekend als St. Germain terugkeert naar deze oorden. Ik bedoel, chillwave is veel te wiebelig voor Bloemendaal, Caro Emerald is al maandenlang de bom en die geinige schuine streep lullige zomer-versie van “Seven Nation Army” is ook meer iets voor The Mike Flowers Pops. En dan heb ik het nog niet over het Doop-achtige “Loesje“. De belangrijkste reden is echter dat de oude Nederlands-Belgische housepionier Eddy de Clercq Musique Exotique heeft uitgebracht. En zo’n legendarische naam zou de tijdsgeest toch aan moeten voelen, me dunkt. Musique Exotique is, zoals de titel al aangeeft, een lounge-album dat elk werelddeel wel aandoet. Gooi een pijltje naar de kaart aan de muur en ik roep een songtitel. Het begint al met “Tzigane Mala Vita Rmx”, dat klinkt als de Azerbeidjaanse inzending voor het Eurovisie Songfestival. (Kan Eddy zich daar niet eens mee bemoeien?) We trekken verder naar meer billenschuddende ritmes in “Lucida”, Arabische klanken in “Topaz” en dubby echoënde pianos in “Leaving Rome”. “Miss Ghana” bevat zelfs een dwarsfluitsolo! Op de bank met een paraplu-cocktail zal het er allemaal wel in gaan, maar “G-Town” is het enige nummer van de collectie dat ik echt voor mijn plezier op zou zetten. Ik ben nu eenmaal een ‘sucker’ voor duimpiano’s, vergelijk het met Damon Albarn‘s beste zij-project Mali Music. En dan vergeet ik nog bijna de catchy orgel-licks te noemen, een geïnspireerd (en zowaar verrassend) element hier.
mij=Coast To Coast
2 reacties