Het was tijdens het optreden van Serena-Maneesh op Incubate, een kleine week terug, dat ik mij herinnerde dat ik nog een stuk moest schrijven over K-X-P, van K-X-P. Voor mijn neus stond Storm foto’s te maken van de Noorse zanger/gitarist (of van zijn elfachtige zus) en op het podium prijkte op de borst van diezelfde zanger groot het logo van het Finse trio. Net als de Noren graaft K-X-P voor haar inspiratie in het verleden. Maar dan niet om bij de shoegaze uit te komen. Wat dat betreft was het een betere link geweest als Micheal Rother een dag later een shirt van de band aan had gehad. De drie Finnen kunnen namelijk moeilijk ontkennen dat zij de platen van NEU! in de kast hebben staan. Nou ja, het ontkennen is vast het probleem niet. Maar ik zal het niet geloven. Daar waar Serena-Maneesh shoegaze een nieuw geluid probeert te geven, gebruikt K-X-P Krautrock als basis voor het geluid. Een doordenderende ritmesectie op herhaling met daarover bezwerende elektronische melodieën, die gegarandeerd de slang uit de mand zouden krijgen. De toevoeging die K-X-P onderscheidt van de reuzen waarop het zijn geluid bouwt, is de toevoeging van een zeker Afrobeat. Dat maakt het een zeer fijne revivalband waarvan wel meer zangers een shirt ter promotie mogen dragen.
mij=Smalltown Supersound/Konkurrent
4 reacties