Collega Charlie stak eerder dit jaar een stevige loftrompet op over de debuutplaat van het Zweedse garage-punk kwartet Masshysteri. Een heerlijke brok garage-punkpop-in-het-Zweeds, met soulvolle recht-uit-het-hart-zang en een paar superaanstekelijke popsongs. Die plaat stamt echter uit 2008, en nu is er dan de nieuwe selftitled plaat, die overigens ook alweer een paar maandjes uit is. Dat ik hem niet eerder kon bespreken komt omdat het behoorlijk lang duurde voor ik mijn bestelde plakken vinyl in ontvangst mocht nemen, die waren ruim zes weken onderweg vanuit Umeå, Zweden. Maar goed, ik heb dan nu de nieuwe plaat onder de naald liggen en net als bij de vorige ga ik weer helemaal voor de bijl bij dit geweldige orkestje. Tien ogenschijnlijk bloedsimpele songs, met een aantal briljante refreinen en die heerlijke jongetje-meisje zang van Robert en Sara (achternamen doen Zweedse punks niet aan). En zo kan het gebeuren dat ik voluit in het steenkolen-Zweeds meezing met prachtsongs als “Dom kan inte höra musiken”, “Spökstad” en “Låt dom hata oss”, en ook al versta ik het niet helemaal, ik voel het wel. Masshysteri heeft alles wat goede punkrock moet hebben en nog net wat extra, namelijk briljante songs, en met twee bijna perfecte platen op zak tellen ze wat mij betreft als een grote belofte voor de toekomst.
mij=Ny Vag Records
2 reacties