‘Een overbodige plaat van een overbodige band.’ Zo typeerde ik in 2008 You Cross My Path, het vorige album van The Charlatans. Ook wenste ik ze een midlifecrisis toen en verdomd, de band lijkt er in eentje beland te zijn! Voor hun nieuwe album ging de band op bezoek bij anarchopunkhelden van weleer: Crass. De hoes is ontworpen door de vaste knutselaar van Crass en voorman Penny Rimbaud mag zelfs lekker te keer gaan op afsluiter “You Can Swim”, een traag en meeslepend nummer dat maar liefst dertien minuten duurt. Het is illustratief voor de experimenteerdrift maar tevens ook nostalgie op Who We Touch. Op opener “Love Is Ending” zijn zelfs typische Sex Pistols-riffs te horen! Producer Youth lijkt de heren uit Manchester wakker te hebben geschud en zijn invloed is vooral goed te horen bij het beluisteren van de ‘early versions’ van de nummers op de Deluxe Edition van het album. Waar deze vroege versies bij vlagen vermoeid en traag klinken, heeft Youth een gezonde dosis peper toegevoegd. Toch zullen het nooit overtuigende punks worden, die heren van The Charlatans. Zelfs aan het nummer met de stoere titel “Smash the System” valt weinig opruiends te ontdekken. Een stuk meer punk is de enorm lange afsluiter. Niet zozeer omdat Rimbaud meedoet, maar vooral omdat het een zeer afwijkend nummer is dat niemand van The Charlatans zou verwachten. Van mij mag deze midlifecrisis nog een tijdje duren.
Mij=V2
2 reacties