Ooit heetten ze Murry The Hump, waren het NME-helden en deden ze sessies voor John Peel. Sindsdien waren ze volkomen vergeten, tot ze hun naam veranderden in The Keys. Wederom mochten ze optreden voor John Peel en brachten ze twee EP’s uit. Dit jaar is dan eindelijk hun eerste full-length verschenen en gaat het combo uit Cardiff de wereld veroveren. Althans, in een betere en rechtvaardiger wereld. Maar in een wereld waar fijne, zwaar op de betere muziek uit de jaren zestig leunende liedjes met een alternatief randje hoogstens een linkse hobby kan zijn, vrees ik het ergste voor ze. En dat is erg jammer, want Fire Inside is een album als een omgevallen platenkast. Een platenkast gevuld met het beste dat de jaren zestig te bieden hebben. Van door een orgel gedomineerde r&b (titeltrack Fire Inside), stompende garage (“People Meet People”), Beatlesque schoonheid (“Valley Son”) via ruige, psychedelica met fuzz (“The Eyes of the World”) tot een afsluiter waarin alle eerder gebruikte genres nog even voorbij komen (“O Lord”). En uiteraard staat halverwege het album een niemendalletje van een halve minuut waarop een teruggespoelde tape is te horen. De wereld zullen ze er ongetwijfeld niet mee gaan veroveren, maar een paar festivals zullen er ietsje extra van gaan spetteren. Fijn bandje.
Mij=See Monkey Do Monkey / Import
4 reacties