Vooroordelen, elk mens heeft ze. Een fijne bijkomstigheid bij het cd’s ter recensie aangeboden krijgen is dat hierdoor een van mijn vooroordelen verdwenen is. Ik zou namelijk een paar jaren geleden enigszins allergisch gereageerd kunnen hebben op het lezen van het woord Afro, omdat ik Afrika associeer met djembé-ellende. Inmiddels weet ik beter. Dat heb ik allemaal te danken aan het Analog Africa-label dat hier nog nooit uitgebrachte parels beschikbaar maakt. Dit is op Afro-Beat Airways, West African Shock Waves, Ghana & Togo 1972-1978, niet anders. Het label mocht gebruik maken van de archieven van Polygram West Africa, die hier nooit iets mee gedaan hebben. Uiteraard is het ritme van groot belang, maar wat mij het meest opvalt is dat funk zo’n vooraanstaande plek heeft. Ook instrumenten die je niet direct zou verwachten krijgen een opvallende plaats. Zo knalt het orgel op “Ma Nserew Me” van de Apagya Show Band écht uit mijn speakers. Wat is dit geweldig gedaan! De blazers op “Me Yee Owu Den” van K. Frimpong & His Cubano Fiestas gaan als Afrikaanse olifanten tekeer. Ook niet iets wat ik een paar jaar geleden zou verwachten. Dan heb ik nog maar twee tracks gehad. Naast deze zijn er nog dertien om van te genieten. Weg dus met die vooroordelen.
mij=Analog Africa / Clearspot
4 reacties